خاکورزی جوی وپشته ای: استراتژی بلند مدت جهت دستیابی به پیروزی اقتصادی
تعریف و کاربرد خاکورزی و جوی و پشته ای:
برای سیستم خاکورزی جوی و پشته ای از جنبه های مختلف می توان تعاریف گوناگونی داشت.
از منظر انواع سیستمهای خاکورزی می توان گفت خاکورزی جوی وپشته ای نوعی سیستم کم خاکورزی وچیزی بین خاکورزی معمولی و سیستم  بی خاکورزی می باشد.وبه نوعی یک سیستم خاکورزی حفاظتی نیز می باشدکه در آن از کارنده ها و کولتیواتورهای مخصوصی جهت نگهداری پشته ها برای کاشت محصولات ردیفی استفاده می شود.
از منظر محل کاشت می توان گفت خاکورزی جوی و پشته ای سیستمی متشکل از جوی و پشته هاست که درسالهای متمادی در محل خود قرار می گیرند. بسته به اینکه هدف حفظ رطوبت و یا ایجاد زهکش غنی باشد، پشته هاممکن است باریک یا پهن و جوی ها به موازات خطوط منحنی تراز و یا دارای شیب ناچیز باشند. با کاشت بر روی پشته ها، بذرها در محلی گرم و مرطوب قرار می گیرند.پشته هامی توانند نیمه دائم باشند ویا هرسال بازسازی شوند،که این خود می تواند میزان بقایای گیاهی را بر روی زمین کنترل کند.در سیستم نیمه دائم که پوششی از بقایای گیاهی در بین پشته هاایجاد می شود همچنان اختلال در خاک وجود دارد در حالیکه پوشش سرتاسری در مقایسه با  zero tillage کاهش می یابد.در مجموع، می توان گفت این سیستم درصد حفاظتی کمتری در مقایسه با خاکورزی نواری دارد.
جوی ها در این سیستم می توانند دو وظیفه داشته باشند:
1.          جمع آوری و ذخیره آب حاصل از بارندگی در مناطق نسبتاَ کم آب
2.          خارج کردن آب در مناطق با خاکهای مرطوب ( ایجاد زهکش )
براساس نوع نیار مزرعه هر یک از دو سیستم طراحی جوی ذکر شده می توانندانتخاب گردند.همان طور که گفته شدهدف از طراحی این سیستمها می تواند ذخیره رطوبت ،ایجاد زهکش مناسب و یا تأمین آب مورد استفاده در سیستم آبیاری ثقلی باشد.
جوی پشته ها دراین سیستم می توانند هم به صورت دستی و هم توسط نیروی کششی حیوانات و یا با بهره گیری از ماشین ها ساخته شوند.بعلاوه اینکه ساخت پشته ها می تواند هر ساله تجدید شودو یا اینکه به صورت نیمه دائم باشد که در این صورت لازم است در هرسال پشته ها را بازرسی کرد و در صورت نیاز اصلاح نمود.در سیستمی که پشته ها هرساله بازسازی می شوند،تنها میزان کمی از بقایای گیاهی بر روی خاک باقی می ماند در حالیکه در سیستم نیمه دائم،پوشش خاک به چگونگی کنترل علف های هرز و اداره ی مزرعه بستگی دارد.
در تعریف دیگر آمده خاکورزی جوی و پشته ای ،سیستم خاکورزی شامل سرزنی و کشت بر روی پشته های ساخته شده طی کاشت در سال زراعی قبل و با بکارگیری مجموعه ای از علف کش ها و حداقل شخم است.هزینه های حاصل از علف کشی ممکن است با بکارگیری یک سیستم علف کش نواری در طول یک ردیف وهمچنین بسته به نوع شخم بکارگفته شده جهت کنترل علف های هرز در مرز بین ردیف ها ،کاهش یابد.سرزنی(تمیز کردن ردیف ها) در حدود 1 تا 2 اینچ پائین تر از بالای پشته ها در زمان کاشت،بقایای گیاهی وبذر علف های هرز را به مرز بین ردیف ها هدایت می کند.به این وسیله محلی هموارو عاری از بقایای گیاهی جهت کار کارنده ها ایجاد می شود.در بعضی شرایط(چون خاکهای سنگین و رسی و یا پشته های خیلی کوتاه)بهتر است که عملیات سرزنی را حذف کردو کاشت را بدون انجام عملیات خاکورزی ودربالای پشته ها انجام داد.از آنجائیکه در این نوع خاکورزی پشته ها در سالهای متمادی ثابت باقی می مانند ، رفت وآمد بایستی کنترل شود.در اکثرمرز بین ردیف ها، اثر چرخی دیده نمی شود، بنابراین با گذشت زمان خاک بین ردیف هابعلاوه ی سطح ردیف ها کمتر دچار فشردگی می شوند.برخی از زارعان به این حقیقت که تولید در 5 سال اول استفاده از خاکورزی جوی و پشته ای به طور ثابت و یکنواخت افزایش می یابد معتقدند چراکه خاک این زمین های مزروعی در طی زمان بهبود یافته است.
چگونگی بکارگیری سیستم خاکورزی جوی و پشته ای در مزرعه:
خاکورزی جوی و پشته ای به طور کلی شامل مراحل زیر است:
•           کوددهی
•           کاشت با بکارگیری علف کش ها
•           شخم
•           شخم با وجود پشته ها
•           برداشت محصول
•           کنترل علف های هرز قبل از کاشت بوسیله ی علف کش
پس از انجام عملیات برداشت بقایای گیاهی تا زمان کاشت بر روی زمین با قی خواهد ماند.کارنده ها با کنار زدن بقایای گیاهی از سر راه خود و برش سطح رویی پشته ها ،بذرها را بر روی پشته ها قرار می دهند.پشته هانیز در طی آخرین شخم ،اصلاح می شوند.اغلب نواری از علف کش در طی کاشت بر روی پشته ها بکار برده می شود.با بکارگیری علف کش نواری دو شخم مورد استفاده قرار می گیرد:یکی جهت نرم کردن خاک و دیگری برای ایجاد پشته ها.یک شخم دیگر هم ممکن است نیاز باشد و آن در صورتی است که علف کش را در سطح مزرعه پخش کنیم.چراکه هدف اصلی از خاکورزی جوی و پشته ای ،شخم جهت کنترل علف هرز وبازسازی و شکل دهی پشته هاست.این سیستم به کشاورزان امکان کاهش هرچه بیشتر وابستگی به علف کش ها در مقایسه با خاکورزی معمولی (سطحی) و بی خاکورزی می دهد.
نگه داری و بقایای پشته ها در طی سالیان متمادی نیازمند پیاده کردن یک سیستم خاکورزی جوی و پشته ای موفق می باشد.لازم است که تجهیزات مورد استفاده پشته ها را به صورت دقیقی بازسازی کنند،بقایای محصولات را از روی پشته ها تمیز کنند.،بذرها را در مرکز پشته ها کشت کنند و یک بستر بذر با دوامی را ایجاد کنند.
کولتیواتورهای مورد استفاده دراین سیستم علاوه بر اینکه علف های هرز را از بین می برند،جوی و پشته ها را هم ایجاد می کنند.جهت انجام عملیات برداشت در مزارع جوی و پشته ای ،لازم است که کمباین ها مجهز به تایر های دولایه و بلند با عرض کم باشند.وجود این تایرها ،این قابلیت را به کمباین ها می دهد که به پشته ها آسیبی وارد نکنند.به طور مشابه ،بارکش ها و واگن های حمل بذر نیز نمی توانند به صورت تصادفی در مزرعه رفت وآ مد کنندچراکه بقای پشته ها در هر پروسه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
تصمیمات در خصوص کارهای مزرعه:
اگرچه هیچ فرمول مشخصی جهت خاکورزی جوی و پشته ای نوشته نشده است،ولی مراحلی برای شروع کار وجود دارد.برای شروع ، محصول مورد نظر خود را در بهار همچون کشت های معمولی بکارید.به یاد داشته باشید که ردیف ها برای سالهای متمادی در محل اولیه ی خود با قی خواهند ماند.بنابراین طرح مناسب و مورد نظر خود را انتخاب کنید. بسیاری از زارعان استفاده کننده از این نوع خاکورزی و یا فروشندگان تجهیزات این سیستم میتوانند شما را در طراحی سیستم یاری کنند.وقتی که محصول کاشته شد، شما به یک کولتیواتور جهت ساختن پشته ها برای کشت دوم نیاز دارید.اگر کولتیواتور موجود شماقادر به ساختن پشته ها و یا قابل تبدیل برای انجام این کار است،برای سال اول مشکلی وجود ندارد.به خاطر داشته باشید که کولتیواتور قادر به کنترل مقدار زیادی از بقایای گیاهی در سال های آینده نیز است.
رانندگی دقیق در طی شخم زنی یکی از نیازهای اساسی است.سیستم های راهنما جهت رانندگی دقیق بسیار مفید هستند،اما برای شروع خاکورزی جوی و پشته ای لازم نیستند.چنانچه نمی خواهید ازسیستم راهنما استفاده کنید فقط کمی آرام تر برانید (4 مایل درهر ثانیه). همواره سعی نداشته باشید که پشته های بزرگ بسازید چراکه این کار دو تا سه سال طول می کشدتا پشته ها به اندازه ی نهایی برسند.
Ridging wings که خاک را به جای اینکه پرتاب کنند به سمتی هدایت می کنند گزینه ی مناسبی هستند؛چرا که می توانند پشته هایی گرد بسازند که کشت در بهار سال بعد را آسانتر می کند.
در پاییز ، قبل از برداشت ، تلاش کنید هنگام بکار بردن کمباین و grain carts تایر آنها دربین پشته ها حرکت کند.برای شروع به تایر های دو لایه نیازی نیست،اما در صورتی که می خواهید خاکورزی جوی و پشته ای را دنبال کنید به این نوع تایر ها نیاز دارید.اگر به پشته ها برخورد کنید کاشت برروی آنها بسیار سخت خواهد شد
سال دوم:
برای شروع سال دوم کشت،به یک کارنده ی جوی و پشته ای نیاز است.در هنگام کاشت،بایستی روی پشته ها را از بقایای گیاهی و بذر علف هرز پاک کرد و این در حالی است که کارنده در حالت ثابت است.کارنده را هم می توانید خریداری کنید وهم می توان کارنده ی موجود در مزرعه را به کارنده ی جوی و پشته ای تبدیل کردکه این کار بهتر است زیرا می توان از این کارنده در مزارع شخم خورده با سیستم خاکورزی معمولی و سیستم بی خاکورز ی نیز استفاده کرد.ادوات بسیاری جهت تمیز کردن پشته ها وجود داردکه هزینه ی آنها از 500 تا 1200 دلار برای هر ردیف می باشد.کارنده همچنین بایستی قادر به بکارگیری علف کش چه بصورت پخشی و چه بصورت نواری باشد. کاشت در سال دوم به مراتب سخت تر می باشدچراکه بقایای گیاهی ازبرداشت سال قبل بر روی خاک وجود دارد.به همین منظور به یک کولتیواتور جهت قطع بقایای به جا مانده بر روی خاک و ساخت پشته ها نیاز دارید.
ساخت پشته ها :
معمولاَ پشته ها را با ارتفاع 6 تا 8 اینچ می سازند چرا که ممکن است در اثر تغییرات آب و هوایی و به مرور زمان تغییر شکل دهند و یا نشست کنند.در بهارپشته ها اغلب 4 تا 6 اینچ ارتفاع دارند.
گاهی برای حصول اطمینان در دوباره سازی پشته ها هنگام تغییر سیستم به سیستم خاکورزی جوی و پشته ای لازم است که کشاورزان از کولتیواتورهاو کارنده های بزرگتر استفاده کنند.
پشته ها به ندرت با ردیف های با پهنای کمتر از 30 اینچ ساخته می شوند.ردیف های پهن تر این امکان را فراهم می کنند تا پشته ها ی بلند تر و مسطح تری داشته باشیم.پشته هایی که سطح رویی آنها تقریباَ صاف ، مسطح و یا مقداری گرد و پهن هستند مشکلات کمتری را در هنگام کارکارنده ها ایجاد می کنند. همچنین در ردیف های پهن تر می توان از تایرهای پهن تری برای کمباین ها واغلب ماشین های سنگین استفاده کرد.
پشته ها معمولاَبعد از برداشت محصول سال اول ساخته می شوند و این کار زمانی بهتر انجام می شود که بقایای گیاهی کمتری در سطح خاک موجود باشد. بقایای گیاهی زیاد مثل ساقه های ذرت یا سورگوم(ذرت خوشه ای) بایستی خرد شوند.
ادوات مورد استفاده در خاکورزی جوی و پشته ای:
کولتیواتورهای مورد استفاده جهت ساخت پشته ها بایستی سنگین و قوی باشند.در حال حاضر شرکت های بسیاری کولتیواتورهای مخصوص خاکورزی جوی و پشته ای را بفروش می رسانند.همچنین می توان از این ماشین هادر نجات محصولات کشت شده بصورت ردیفی و با سیستم بی خاکورزی و هنگامی که کنترل شیمیایی علف های هرز نا مناسب است استفاده کرد.
یک کولتیواتور معمولی و مورد استفاده در خاکورزی جوی و پشته ای دارای یک پیش بر جهت قطع بقایای گیاهی است.یک بشقاب مرزکش در هر ردیف و یک پنجه غازی بزرگ در مرز بین هر ردیف قرار دارد که پیش بر به دنبال آنها حرکت می کند.شیار کش هایی برای انجام اقدامات لازم در ساخت پشته ها ، اغلب در ساخت پنجه غازی قرار دارد.
شیوه ی معمول کار بدین صورت است که بایستی بشقاب های مرزکش نزدیک به ردیف ها تنظیم شوند بطوریکه بتوانند خاک را در شخم اول کنار بزنند.پنجه غازی نیز به طور معمول در شخم اول که ریشه های کمی در مرز بین ردیف ها رشد کرده اند به صورت عمیق تنظیم می شود.در طول انجام شخم دوم، مرزکش ها برای ریختن خاک به سمت ردیف ها تنظیم شده اند وridging wings نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.
همواره بایستی بشقاب های مرز کش خاک را کنار زده و یک ردیف با نوک تیز بسازند. در خاکهای مرطوب و سنگین بشقاب های مرزکش می توانند خاک را تا فواصل دور کنار بزنند. در بسیاری از شرایط ridging wings ، پشته های مرغوبی با یک سطح تقریباَ صاف و یا گرد درست می کنند که این نوع پشته ها برای حمل کارنده ها مناسب تر از پشته های نوک تیز است.
تجهیزات سرزنی پشته ها:
سه وسیله عمده جهت سرزنی پشته ها مورد استفاده قرار می گیرد.یکی از کاربردی ترین این وسیله ها پنجه غازی پهن و مسطح است.دراکثر موارد یک پنجه غازی به همراه یک پیش بر به منظور قطع بقایای گیاهی به کار برده می شود.
یکی دیگر از وسایل سرزنی (تمیز کردن پشته ها) دیسک افقی است که براحتی می تواند بچرخد.با چرخش دیسک، اضافات سطحی کمتر روی دیسک جمع می شوند در نتیجه سایش دیسک در همه نقاط مساوی خواهد بود.
سومین وسیله شامل جوی و پشته ساز بشقابی و دو دیسک عمودی می باشد که پشت به پشت هم سوار شده اند و خاک و بقایای گیاهی بین مرزها را کنار می زند.گاهی ممکن است دیسک ها مسطح یا کنگره دار باشند.دیسک های کنگره دار بهتر در اضافات گیاهی می گردند به خصوص در عمق های کمتر.برای جلوگیری از کشش جانبی کارنده ، بایستی تعداد مساوی جوی و پشته ساز که هم در راست و هم در چپ دارای دیسک هستند داشته باشیم.
سایر وسیله ها جهت تمیز کردن پشته ها شامل خاکورز دوار ، دیسک های زویه دار(offset) ، mulch treaders می باشد.ادوات مذکور می توانند هم بصورت tandem و هم بصورت جداگانه در کنار کارنده ها کار کنند.
تمیزکن ردیفی در عمق های زیاد کاربردی ندارد.در بعضی از شرایط عمق های کمتر از 1 اینچ کافی است ولی تحت هر شرایطی ،عمق 1تا 2 اینچ لازم و ضروری است.معمولاَ عمق کار بایستی تا حدی باشد که بتواند خاک خشک و بقایای گیاهی را کنار بزند امّا به اندازه ای نیز عمیق نباشد که کاشت در خاک بیش از حد مرطوب انجام شود و یا تجمع انبوه ریشه ها را از بین ببرد.
ردیف های سرزنی شده بایستی به حد کافی بالاتر از شیارهای شخم اصلی باشند(ترجیحاَ 5-3 اینچ بالاتر) و در بالا به مقدار ناچیزی گرد باشد که در این صورت آب به خاک کناره های ردیف نفوذ کرده و درنتیجه آب در یک محل جمع ویا از روی ردیف جاری نمی شود.محل مسطح شده بایستی به اندازه ی کافی پهن باشد تا چرخ میزان کارنده ها بر روی بقایای گیاهی و یا کلوخه ها حرکت نکند.این پهنا معمولاَ10 تا 12 اینچ می باشد.
از بین بردن توده های ریشه باعث بروز مشکلاتی در کنترل عمق ،تماس خاک با بذر و کشت محصول در آینده می شود.این توده های ریشه ای در اثر چرخ میزان کارنده هاوایجاد عمق نابرابر از خاک بیرون آیند. با بیرون آمدن ریشه ها از خاک یک فضای خالی در خاک بوجود می آید که در نتیجه ی آن کارنده ها نمی توانند براحتی بروی خاک قرار گیرند ونیز بذرهایی را که در درون این چاله قرار گرفته اند به خوبی پوشش نمی دهند و در هنگام شخم نیز ، ریشه ها ممکن است کولتیواتور را متوقف کنند و خود به سمت ردیف ها هدایت شوند و مزاحم رشد محصولات شده و انجام عملیات برداشت را متوقف کنند.
روش های بسیاری جهت اتصال ادوات تمیز کن ردیف ها و کنترل عمق آنها وجود دارد.آنهایی که به قاب بذرکار متصل می شوند و عمق را مستقل از واحدهای کارنده کنترل می کنند، عمق ثابتی را ایجاد می کنند. آن دسته ای که به طور مستقیم بر روی کارنده سوارمی شوند وبه چگونگی کار چرخ میزان بستگی دارند معمولاَدر عمق ثابتی کار می کنند.در واحدهایی که بطور موازی بین قاب بذرکار و قسمت های مختلف کارنده سوار می شوند ، توازنی بین میزان هزینه و کارکرد برقرار می شود.
ادوات ثابت کارنده:
لزوم استفاده از ادوات ثابت کارنده بخصوص کارنده های کشیدنی از آن جائی ناشی می شود که با بکارگیری این ادوات عرض ردیف ها و پشته ها کاهش می یابد ، در صورتیکه در مقابل شیب کناری و خمیدگی ردیف ها ا فزایش می یابد.
پیش برها از کم هزینه ترین ادوات ثابت در دسترس هستند.پیش برها می توانند مجموعه ای ادوات ثابت و ادوات برش بقایا ی گیاهی و یا به عنوان یک وسیله ثابت جداگانه به کار گرفته شوند.پیش برها باعث می شوند که کو لتیواتور در یک خط صاف حرکت کند،کارنده را از یک ردیف دارای خمیدگی خارج می کنند و کار را برای برگشت کارنده وقتی یکبار از پشته بیرون آمده سخت می کنند.
سایر وسیله دارای چرخ های مخروطی هستند که درون شیارها حرکت می کنند و نیز چرخ های زاویه داری دارندکه بر کناره های پشته حرکت می کنند.این ادوات اغلب به صورت جفتی کاربرد دارند.
چرخ های زاویه دار معمولاَ بر روی هر پشته بصورت جداگانه کار می کنند به خصوص به عنوان چرخ میزان در ادوات تمیز کننده ی ردیف عمل می کنند.هرکدام از این وسایل بایستی قسمتی از وزن کارنده را برای بالا بردن عملکرد و کاهش لغزش در هنگام کار تحمل کنند.
مجمو عه ای از سرزن ثابت و یک جفت چرخ زاویه دار ارزشی در حدود 500 دلاربرای هر ردیف دارد در نتیجه با توجه به اینکه در هر ردیف یک واحد از این مجموعه نیاز است در یک مجموعه ی 6 ردیفه قیمت تمام شده برابر 3000 دلار می شود.
کمباین ها و دروگرها:
یکی از مشکلاتی که پیش روی استفاده کنندگان از کمباین های بزرگ وجود دارد این است که  بایستی تایر های کمباین را خارج از محدوده ی پشته ها قرار دهند تا هم شکل پشته ها حفظ شود و هم خاک پشته ها دچار فشردگی نشود.عریض ترین تایر های موجود برای ردیف های 30 اینچی ،8/20و برای ردیف های 36 اینچی 5/24 می باشد.وجود پشته هایی با خاک فشرده موجب کاهش 10 درصدی بازده ردیف ها می شود.
تبدیل تجهیزات:
اخیراَ کشاورزان تمایل زیادی جهت پیاده کردن خاکورزی جوی و پشته ای در مزارع خود نشان داده اند.اگرچه تعداد زیادی از کشاورزان به دلیل تنوع در تجهیزات و هزینه های قابل توجه جهت تبدیل آنها به ادوات قابل استفاده در این نوع خاکورزی،مخالف انجام این سیستم هستند.از جمله ی این هزینه ها عبارتند از:اصلاح و تبدیل کارنده ها ،کولتیواتور های سنگین کار،سیستم راهنماو تایر های دو لایه ی کمباین ها ،grain carts.علی رغم اینکه وجود تمام موارد مذکور برای انجام این سیستم لازم است ،امّا برای شروع خاکورزی جوی و پشته ای ،تأمین تمام آنها لازم و ضروری نیست.بسته به تجهیزات فعلی زارع وshop skills  ،پیاده کردن این سیستم آن چنان که انتظار می رود هزینه بردار نیست.با داشتن تنها 20000دلار می توان یک کولتیواتور جوی و پشته ای و سایر ادوات لازم جهت تبدیل یک کارنده جدید را خریداری کرد. اگر یک کولتیواتور سنگین کار قابل تبدیل داشته باشیم در این صورت می توانیم ادوات ارزانتری را انتخاب کنیم که در این صورت قیمت تمام شده ی این ماشین هابه 12000-10000 دلار کاهش می یابد.
مزایا و معایب سیستم خاکورزی جوی و پشته ای:
مزایا ی این سیستم شامل موارد زیر می باشد:
•                در مقایسه با سیستم بی خاکورزی این سیستم میزان هزینه های شیمیای را کاهش می دهد چراکه علف کش ها بصورت نواری بکار می روند و در صورت نیاز شدید است که از مقدار زیاد علف کش استفاده می شود.
•                قدرت تجهیزات و ماشین های مورد استفاده در این سیستم در مقایسه با خاکورزی معمولی کمتر بوده درنتیجه می توان از تراکتورهای کوچکتر جهت تأمین این قدرت استفاده کردو نیز تراکم ذرات خاک اطراف ریشه کمترشده وtraffic lanes کنترل می شود.
•                از آن جائیکه خاکورزی جوی وپشته ای مقدار زیادی از بقایای محصول را برروی زمین باقی می گذارد باعث می شود که از فرسایش و آبشویی خاک تا حد زیادی جلو گیری شود.
•                کاهش هزینه ی نهاده ها ومحصول دهی ثابت باعث شده که این سیستم یک جایگزین مفید و سود آور برای سایر سیستم ها باشد.
•                در این نوع خاکورزی خاک سریعتر گرم می شود.
•                در صورتیکه پشته ها به موازات خط تراز ساخته شوند ، محل مناسبی جهت ذخیره رطوبت در مناطق نسبتاَ کم آب هستند.آب حاصل از بارندگی که در جوی ها می ریزد  ، به جای آنکه با آبشویی خارج شود ، در خاک نفوذ پیدا می کند. این نفوذ می تواند با ایجاد آب بند هایی در جوی هابه فواصل 1 تا 3 متری افزایش یابد.
•    هنگامی که جوی و پشته ها دارای شیب ملایمی هستند ،رطوبت اضافی خاک هایی را که از نظر زهکشی مناسب نیستند و یا در مناطق مرطوب و خیلی مرطوب قرار دارند خارج می کند.در این روش ، زهکشی وخارج کردن رطوبت اضافی از طریق حرکت جانبی و سطحی آب از روی پشته ها به طرف جوی ها صورت می گیرد.
•    کاشتن برروی پشته ها نیز موجب افزایش ناحیه ی رشد ریشه بر روی لایه نفوذ پذیر یا سطح ایستابی آب می شود، که این خود باعث جوانه زنی بهتر و رشد عمیق تر ریشه می شود.
•    این سیستم جهت استفاده در ورتی سول ها( خاکهای آلی )  و سایر خاکهای رسی که با مشکل زهکشی مواجه هستند مفید می باشد.
•    خاک روی پشته ها فشرده نمی شود.
•     نرم شدن خاک روی پشته ها شرایط بهتری را جهت رشد و جوانه زنی مهیا می کند.
•    سیستم جوی و پشته ای این امکان را می دهد تا بتوان محصولات مختلف رشد کرده در جوی هاوبر روی پشته ها را همزمان برداشت کرد.
•    کاهش مصرف سوخت ، نیروی کار ،هزینه های ماشین (در مقایسه با خاکورزی معمولی)
•    هزینه های علف کش در مقایسه با سیستم بی خاکورزی و سایر سیستم های خاکورزی محافظتی که در آنها شخم و سایر عملیات خاکورزی انجام نمی شود کاهش می یابد.
•    امکان کشت زود هنگام را در زمین های مسطح و دارای زهکش فقیر میسر می سازد.پشته ها در این سیستم زودتر از سایر سیستم ها آماده می شوند.(نیروی جاذبه، آب و بقایای گیاهی را از پشته ها به سوی شیارها حرکت می دهد.)
•    عملکرد بهتری در صورت استفاده از آبیاری شیاری خواهد داشت.
 
معایب و محدودیت های این سیستم نیز شامل موارد زیر می باشد:
•                از این سیستم در کاشت بذر هایی که به ردیف های با پهنای کمتر نیاز دارند نمی توان استفاده کرد چرا که ایجاد و نگهداری پشته هایی که پهنای آنها از 30 اینچ کمتر هستند میسر نیست.
•                این سیستم خاکورزی برای بعضی از انواع خاکها نامناسب می باشد.
•                در سیستمی که پشته هاهرساله بازسازی می شوند ،پوشش نازکی از بقایای گیاهی بر روی خاک باقی می ماند و نتیجتاَ احتمال ایجاد لایه ی سخت و همچنین فرسایش آبی افزایش می یابد.
•                این سیستم برای شیب های بیشتر از هفت درصد به دلیل اینکه احتمال جمع شدن آب اضافی در جوی ها  افزایش می یابد ، مناسب نیست.چراکه انباشت آب اضافی در جوی ها موجب فرو ریختن و یا سر ریز شدن آب از روی پشته ها می شود.
•                در این سیستم برای ساخت پشته ها با دست به نیروی کار زیاد و در صورت استفاده از نیروی کششی حیوانات وسیستم مکانیزه به زمان بیشتر نیاز است.
•                این سیستم به صرف زمان بیشتری جهت ترمیم و نگه داری جوی و پشته ها نیاز دارد.
•                در پشته های نیمه دائم ، تنها محصولاتی را می توان کشت مکانیزه کرد که فواصل پشته های آنها یکسان باشد.
•                خاک بعد از انجام عملیات بازسازی روی پشته ها و یا پس از انجام شخم جهت کنترل علف های هرز ،مستعد فرسایش می شود.
•                محدودیت در تناوب کشت گندم و سایر محصولات ردیفی وجود دارد.(تنها تعداد کمی از تولید کنندگان توانسته اند گندم را بر روی جوی و پشته ها یی با سیستم بی خاکورزی کشت کنند.)
•                هزینه های نیروی کار و سوخت و تجهیزات در مقابل سیستم بی خاکورزی افزایش می یابد.در سیستم خاکورزی جوی و پشته ها به کولتیواتورهای سنگین و گران قیمت جهت بازسازی ردیف ها در هر سال نیاز است.
•                در صورتی که شیار ها شیب معکوس داشته با شند آب جمع شده و مشکلات زهکشی بوجود می آید.
•                کار با کارنده ها بر روی پشته هایی که بر روی خمیدگی و دامنه های دارای سراشیبی  احداث می شود سخت و دشوار است.
•                با نصب تعدادی ادوات بر روی ادوات قبلی جهت قابل استفاده کردن آنها در این سیستم هزینه های اضافی رابایستی متحمل شد.
•                تمامی تجهیزات شامل کمباین ها ، grain carts و fertilizer carts بایستی مجهز به سیستمی باشند که بتوانند تایر ها را در شیارها نگه داشته و پشته ها را فشرده نکنند.
•                کشت در بالا و پایین شیب های تند و طولانی باعث افزایش فرسایش در مقایسه با سایر سیستم ها به خصوص سیستم بی خاکورزی می شود.عموماَ ، شیارها نباید شیبی بیشتر از3 تا 4 در صد داشته باشند که این میزان شیب بستگی به طول شیب و میزان و نوع بقایای گیاهی دارد.
•                جهت بالا بردن عملکرد در این سیستم به مدیریت بهتر نیاز است.مکان و میزان پخش کود،علف کش و ضد آفت ها نسبت به پروسه های قبلی متغیر است.

خاکورزی نواری چیست؟
خاکورزی نواری شکلی از خاکورزی حفاظتی است که شامل شخم نوارهای باریک به عنوان جایگاهی برای محصولاست در حالی که بین نوارها محوطه ی خالی جهت باقیمانده ی محصول غیرقابل دسترس وجود دارد. به عبارت دیگر خاکورزی نواری عبارت است از نوعی از خاکورزی کامل که در آن جهت نوارهای شخم موازی موقعیت ردیف هاست. به طور کلی در حدود 25 درصد خاک عمق شخم جابجا می گردد. هدف از خاکورزی نواری ایجاد یک محیط و بستر مناسب برای بذر است. این حالت شبیه به زمانی است که با تیغه ی نهرکن وابستگی بین پوشش گیاهی و خاک را جهت مقابله با فرسایش خاک از بین می بریم. بسیاری از گونه های مختلف وجود دارند که مترادف خاکوزی نواری است از قبیل خاکورزی منطقه ای، پاکسازی ردیفی و عمیق کاری. خاکورزی نواری شامل عملیات مجزایی است. معمولا در پاییز صورت می گیرد هرچند که تعدادی از ابزار و وسایل و ردیف کارهایی که مجهز می شوند معمولا در بهار استفاده می شوند. بسیاری از این تجهیزات جهت کوددهی همزمان طراحی شده اند.
خاکوزی نواری فرسایش خاک و فشردگی خاک را می تواند کاهش دهد که به تبع آن کاهش هزینه ی استفاده از ماشین آلات، سوخت و هزینه ی نیروی کار رخ می دهد. همراه کردن خاکورزی نواری با کشت محصول پوششی زمستانی به طرز چشمگیری کیفیت خاک را بهبود می بخشد.
خاکورزی نواری تعدادی از مزایای خاکورزی کاملا عریض و خاکورزی سنتی و بی خاکورزی را شامل می گردد.
برخلاف روش بی خاکورزی که بذرها در درون شکاف های باریک در داخل خاک کاشته می شوند. در خاکورزی نواری ما عرضی در حدود 6 تا 12 اینچ و عمقی در حدود 8 تا 16 اینچ را شاهد هستیم. پس از خاکورزی نواری، به وسیله ی کشت سنتی و کشاورزی معمولی، کشت در درون نوارها صورت می گیرد.
در خاکورزی نواری تجهیزاتی موجود است که جایگزین تجهیزات خاکورزی معمولی است. به طور کلی این تغییرات شامل روش های عمومی جهت مطلوبیت مناسب است.
به طور کلی سه گونه و شکل از خاکورزی نواری را براساس شکل و طبیعت ابزاری که مورد استفاده قرار می گیرند و نیز شدت جابجایی خاک می توان نام برد:
1- ردیفی یا پاکسازی پس مانده های گیاهی که شامل جابجایی باقیمانده های گیاهی رشد کرده درون ردیف ها می باشد و توسط ابزاری از قبیل finger ، disks ، sweeps  یا یک کمباین finger coulter و        cutting coulter صورت می گیرد.
2- خاکورزی نواری(کم عمق) که شامل برش و جابجایی باقیمانده های گیاهی و ایجاد بستر بذر مناسب و کوددهی  می شود و توسط fluted coulter صورت می گیرد.
3- خاکورزی نواری(عمیق) که شامل جابجایی بقایای گیاهی و از بین بردن فشردگی خاک و انجام کوددهی عمیق و تولید پشته می باشد و توسط ابزاری چون  coulter، knives ، subsoiling shank و closing disk انجام     می شود.
در زمینه ی خاکوزی نواری پژوهش های متعددی صورت گرفته است و بر اساس منطقه ی آزمایش نتایج مختلفی بدست آمده است. بدلیل تنوع و تفاوت های اندک بین نتایج حاصله تنها به ذکر مشترکات بدست آمده اکتفا می کنیم و از ذکر نوع و مکان و زمان پژوهش خودداری می گردد.
مزیت های بالقوه ی خاکورزی نواری
کاهش هزینه
در تحقیقات زراعی که در  oreganبر روی 6 زمین زراعی در مورد روش های خاکورزی واقعی صورت گرفت مشاهده گردید که خاکورزی نواری در حدود 43 درصد از هزینه های خاکورزی سنتی(معمولی) را کاهش می دهد و در حدود 47 درصد نسبت به هزینه های کارگری در مقایسه با خاکورزی سنتی کاهش صورت گرفته است. قابل ذکر است که این هزینه ها تنها محدود به تجهیزاتی است که درون زمین و به طور مستقیم در خاکروزی نواری مورد استفاده قرار می گیرد و شامل هزینه ی قطعات دیگر که به صورت غیر مستقیم با خاکورزی نواری در ارتباط است نمی باشد. به عنوان مثال هزینه‌ی حرکت تراکتور در بین زمین ها ( اگرچه این هزینه ها ناچیز شمرده می شود اما در جایی که فاصله‌ی بین زمین ها زیاد است می تواند قابل ملاحظه باشد).
بهبود کیفیت خاک زراعی
مطالعات طولانی انجام شده بر روی سیستم بی خاکورزی نشان از بهبود کیفیت بسیار زیادی در مقایسه با سیستم خاکورزی سنتی دارد. به عنوان یک سیستم مختلط خاکورزی بین سیستم خاکورزی سنتی و بی خاکورزی، خاکورزی نواری می تواند بهبود کیفیت خاک را در حدود 50 تا 70 درصد را به دنبال داشته باشد که این بهبود کیفیت به واسطه ی بقایای گیاهی روی زمین حاصل می گردد. کاهش فشردگی خاک که به واسطه ی ادوات سنگین کشاورزی حاصل   می گردد یکی از اصلی ترین مزایای خاکورزی نواری است. در سیستم خاکورزی سنتی ادوات کشاورزی در حدود 4 تا 8 مرتبه در طول زمین می بایست حرکت کنند و این در حالی است که در خاکورزی نواری این تعداد دفعات به 1 یا 2 بار تقلیل پیدا کرده است. همواره در سیستم خاکورزی نواری ترافیک حرکت تراکتور منحصر به مناطقی بین نوارهای شخم خورده می شود، بنابراین حداقل میزان فشردگی در ردیف های کشت شده ی بذر و کلوخه رخ می دهد.
خاکورزی نواری می تواند به حفظ گرمای زمین کمک کند. در مناطقی از آمریکا شاهد هستیم که بسیاری از گیاهان دانه ای بازده پایینی دارند و برای رفع این مشکل کشاورزان اقدام به تغییر سیستم خاکورزی خود نمودند. در توضیح این مطلب باید گفت که این کشاورزان اغلب از سیستم بی خاکورزی بهره می گرفته اند که منجر به افزایش مدت دوره ی رشد و کاهش محصول می گردید. حال با بهره گیری از سیستم خاکورزی نواری به نتایج بسیار خوبی دست پیدا کردند. بدین گونه که چون در این سیستم عمق کاشت دقیق تنظیم می گردد و چون زمین شخم می خورد، دمای بستر نیز به طوری که در نمودار زیر مشخص است افزایش می یابد. تمام این موارد منجر به افزایش محصول و کاهش دوره ی رشد گردیده است.
حشرات سودمند خاک که در درون خاک رشد و نمو می کنند و برای حاصلخیزی خاک مفید هستند در سیستم خاکورزی نواری نگهداری می شوند. به عبارت دیگر خاکورزی نواری باعث افزایش حشرات مفید خاک می گردد.
بهبود کیفیت زیست محیطی
یکی از اصلی ترین منابع آلودگی آب های سطحی، فرسایش خاک است. تحقیقات غیر متمرکز و پراکنده حکایت از توانایی چشمگیر سیستم بی خاکورزی در جهت کاهش آب و بادی دارد که منجر به فرسایش خاک می گردند. سیستم خاکورزی نواری به عنوان یک سیتم دورگه ی خاکورزی با ایجاد محیط های دست نخورده بین نوارهای شخم خورده می تواند از فرسایش خاک جلوگیری کند یا میزان آن را کاهش دهد.
سیستم خاکورزی نواری می تواند مقدار آبی را که از زمین خارج می شود را کاهش دهد. این آب حاوی مواد حل شده و معلق است.(این مواد به واسطه ی آب های سطحی از زمین خارج می شوند)
در مناطقی هم که میزان شیب زیاد است، جهت استفاده از زمین می بایست در جهت عمود بر شیب زمین، عملیات خاکورزی نواری صورت گیرد. محصولات پوششی نیز یکی دیگر از عواملی مهمی هستند که از فرسایش خاک جلوگیری می کنند.
مضرات بالقوه ی خاکورزی نواری
پوشش گیاهی می تواند عملیات خاکورزی نواری را به تاخیر اندازد
پوشش گیاهی عملیات خاکورزی را به تاخیر می اندازد. پوشش گیاهی باقیمانده از کشت قبلی به طور کلی خاک سطحی را خیس تر از حالتی که بدون پوشش گیاهی است می کند که این امر باعث به تاخیر افتادن عملیات خاکورزی گیاهان زودکشت می شود. اگر پوشش گیاهی به عنوان جزئی از سیستم خاکورزی نواری باشد، می باید در مورد گیاهان، انتخاب و مدیریت صورت گیرد تا مشکلات گیاهان زودکشت به حداقل میزان خود برسد.
هزینه ی اضافی مدیریت گیاهان
در سیستم خاکورزی نواری قبل از انجام عملیات می بایست علف های هرز قبلی و پوشش گیاهی قبلی از بین روند که برای از بین بردن این علف ها دو نوع علف کش رایج وجود دارد که استفاده از این مواد موجب افزایش هزینه ی تولید می گردد.
مشکلاتی که به واسطه ی ناهمزمانی دوره ی رشد حاصل می شوند
در تعدادی از زمین های ذرت شیرین بدلیل ناهمزمانی خروج گیاهان از خاک، دوره ی رشد و رسیدن محصول ، مشکلاتی حاصل شده است. بدلیل ناهمزمانی رسیدن محصول در بین گیاهان ذرت شیرین، برداشت محصول توسط ماشین های برداشت محصول باعث کاهش سطح محصول و بازده گردیده است.
مدیریت آفات
تغییر از سیستم خاکورزی سنتی به سیستم خاکورزی نواری موجب افزایش جمعیت تعدادی از آفت های می شود. در بعضی مواقع آفت های جدیدی ظاهر می شوند که در سیستم خاکورزی سنتی تحت کنترل قرار گرفته بوده‌اند. اصلاحات در روش های مدیریت آفات معمولا به نوع کارکرد سیستم خاکورزی نواری بستگی دارد.
تجهیزات خاکورزی نواری
به طور کلی دو نوع تجهیزات خاکورزی نواری وجود دارد:
1- Rotary strip tiller   2- Shank coulter tiller
در خاکورزی نواری ماشین هایی مورد استفاده قرار می گیرند که به صورت مناسب و براساس ردیف و فاصله ی کشت تجهیز شده اند. وسایل مشخص کننده ی فاصله ی ردیف ها و همچنین سیستم موقعیت یاب جهانی از مهمترین روش های تنظیم دقیق این فاصله هستند.
Rotary strip tiller   (خاکورز نواری دوار)
خاکورز نواری دوار دستگاه خاکورز مرکبی است که از چند بازوی قلمی در جلو، نوعی روتیواتور یا گاوآهن دوار در وسط و غلتکهایی با زائده های کاردی در عقب تشکیل شده است.این دستگاه که به صورت مجموعه ای در پشت تراکتور بسته می شود باعث شکسته شدن سخت لایه، بریدن و خردکردن بقایای گیاهی و کوبیدن کلوخ می شود. بازوهای قلمی وغلتکها از مالبند نیرو می گیرند و روتیواتور با محور انتقال نیروی تراکتور کار می کند. با استفاده از این دستگاه می توان در کاربرد تعداد زیادی از ادوات خاکورزی صرفه جویی کرد و عوامل نامطلوب حاصل از تردد آن ها روی خاک زراعی را نیز کم نمود.
Shank coulter tiller (خاکورز پیش بُر ساقی)
این نوع از خاکورزهای نواری از یک پیش بُر بشقابی به همراه یک چرخ کنترل عمق که باقی مانده های محصول و سبزیجات را قطع می کند بهره می گیرد. علاوه براین از یک ساق زیرشکن که در عمق 14 اینچی کار می کند بهره می گیرد. این نوع از خاکورزها دارای دو ردیف پیش بر شیاردار است که خاک را خرد می کند و به دنبال آن یک سبد کلوخ شکن وجود دارد.
در تشریح قطعات نام برده ی بالا باید گفت؛ پیش بُر بشقابی از انواع پیش بُر نصب شده روی گاو آهن های برگردان دار یا بشقابی است که تیغه ی آن پره ای یا بشقابی است و روی دسته و محور خود کمی بالا و جلوی تیغه ی گاوآهن نصب می شود. کار آن برش عمودی خاک است.
ساق زیر شکن از انواع زیرشکن ها می باشد که جهت شکستن لایه ی زیرین خاک و ایجاد شیار برای نفوذپذیری بهتر آب و ریشه در خاک مورد استفاده قرار می گیرد.
پیش بُر شیاردار نوعی پیش بُر بشقابی است که سطح داخلی آن دارای شیارهایی عمود بر مرکز آن است. از این پیش بُر بیشتر در زمین های علفزار استفاده می شود.
کلوخ خرد کن یا کلوخ شکن وسیله ایست متشکل از یک استوانه ی غلتان که با دام یا تراکتور روی خاک کشیده می شود و گاهی انسان خود آن را می کشاند، با این عمل کلوخ و قطعات درشت باقیمانده از شخم اولیه خُرد و زمین آماده ی کاشت می شود.
تجهیزات عملیات ثانویه
یکی از ابزاری که در خاکورزی نواری مورد استفاده قرار می گیرد پنجه دوار است . پنجه دوار دستگاهی است که برای انجام عملیات مکانیکی داشت مورد استفاده قرار می گیرد. از تیغه هایی به شکل گونیا یا قوسی روی محوری مشترک یا به صورت دسته های مجزا تشکیل شده است. کار این تیغه چرخیدن و به هم زدن خاک بین ردیف هاست. چرخش با نیروی کششی تراکتور یا از طریق محور انتقال نیرو انجام می گیرد.
ابزار انتهایی خاکورزی
پس از انجام تمامی عملیات ذکر شده توسط ابزار و تجهیزات مختلف، از وسیله ای بنام کلوخ خرد کن چنگه همان طور که در شکل مشخص است استفاده می گردد. این وسیله دستگاهی است متشکل از تعدادی استوانه یا غلتک با سطح خارجی صاف یا آج دار که کنار هم یا پشت سر هم روی محورهای جداگانه نصب شده اند، حرکت این وسیله روی خاک های شخم خورده باعث خرد کردن کلوخه ها و تهیه ی بستر کاشت می شود.
زمان بکارگیری سیستم خاکورزی نواری
پاییز بهترین زمان جهت اجرای سیستم خاکورزی نواری است. در طول زمستان پشته های حاصله به صورت کامل نرم و پوک می شوند. در بهار نیز ارتفاع پشته ها 1 تا 2 اینچ است. پس از کشت نیز زمین می بایست مسطح گردد.
بسیار مهم است که کودهای نیتروژنه (ازته) در پاییز در دمای بالاتر از 10 درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار نگیرند، زیرا بیشترین مقدار هدر روی کود نیتروژنه در این حالت رخ می دهد. این حالت مشکلاتی را به همراه دارد، چون ممکن است در دمای پایین تر از 10 درجه سانتیگراد میزان بارندگی به حدی باشد که عملیات خاکورزی را مختل نماید. (زمین از حالت گـاو رو خارج گردد) بهترین گزینه‌، وارد کردن کود نیتروژنه یا ازته به صورت سرک و پس از ظهور جوانه است.
خاکورزی نواری در طول مدت رشد بذر توصیه نمی گردد و آن بدلیل بقایای زیادی است که بر روی زمین        می ماند و هرچه سریعتر می باید کاه و کلش موجود را از زمین خارج نماییم.
مدیریت کارآمد جهت موفقیت سیستم خاکورزی نواری
اگرچه در حالتِ میانگین، میزان محصول در خاکورزی نواری و خاکورزی سنتی تقریباً برابر است اما مشاهدات بیان کننده ی این است که میزان محصول در زمین های با خاکورزی نواری بیشتر از خاکورزی سنتی است. محصول بیشتر و بازده بالاتر در روش خاکورزی نواری به واسطه ی مدیریت چند فاکتور اصلی حاصل می گردد. این فاکتورها عبارت است از میزان فشردگی خاک، تاریخچه و وضعیت کشت های قبلی، پوشش گیاهی، علف های هرز و حشرات مضر.
با درک موقعیت زمین و حالت های ایده آل برای سیستم خاکورزی نواری می توان روش های مفیدی را جهت افزایش احتمال موفقیت این سیستم به کار بست. ممکن است در مناطقی که خاکورزی نواری نامناسب است از سیستم خاکورزی سنتی استفاده گردد.
فشردگی خاک
عملیات خاکورزی موفق منجر به شکستن و از بین بردن استواری و استحکام خاک فشرده می گردد. فشردگی خاک و کاهش منافذ آن به واسطه ی حرکت تجهیزات زراعی بر روی زمین حاصل می شود. رطوبت و نوع خاک نیز بر میزان فشردگی خاک تاثیر می گذارد. خاک خیس نسبت به فشردگی مستعدتر از خاک خشک است. به همین میزان خاک رسی مستعدتر از خاک شنی است. بسیاری از محصولات گیاهان زراعی زمانی که زمین خیس و مرطوب است برداشت می شوند. تراکتورهای سنگین و ماشین های برداشت محصول بدلیل همین رطوبت موجب فشردگی خاک می شوند. به طور کلی استفاده از سیستم خاکورزی نواری در زمین های با فشردگی بالا منجر به تولید کمتر می گردد و توصیه می شود در این زمین ها از سیستم خاکورزی سنتی بهره گرفت. این درحالی است که اگر شرایط آب و هوایی به گونه ای باشد که بتوان در پاییز شخم سطحی زد تا مقداری از فشردگی خاک کم کرده، در بهار سال بعد می توان از سیستم خاکورزی نواری استفاده کرد.
علاوه براین، کشت پاییزه و پوشش گیاهی زمستانه از میزان فشردگی خاک که به واسطه ی باران های زمستانه رخ      می دهد می کاهد.
اندازه گیری فشردگی خاک توسط دستگاهی به نام Penetrometer صورت می گیرد که از ذکر نحوه کار آن خودداری می کنیم.
تاریخ کشت قبلی
دوره های کشت اطلاعات خوبی در جهت مدیریت علف هرز، آفات و امراض و بیماری ها در اختیار کشاورز قرار    می دهد. تاریخ کشت قبلی به طور چشمگیری بر شرایط فیریکی خاک تاثیر می گذارد. بر اساس توضیحات بالا تاریخ کشت بر موفقیت سیستم خاکورزی نواری تاثیر می گذارد.
گندم های زودرس و گیاهانی از این قبیل که دارای کاه و کلش هستند برای سیستم خاکورزی نواری مناسب است. زمین در این حالت و موقعیت به مدت یک سال یا بیشتر به صورت دست نخورده باقی می ماند و این کار باعث    می شود که خاک به واسطه ی کاه و کلش متلاشی شده، پرقوت و قوی گردد. بذور چمن که با بذور غلات مخلوط است می تواند طی چندین سال عامل مفیدی در سیستم خاکورزی نواری باشند، اما در عین حال می تواند مشکلات بیشتری را به همراه داشته باشد. استفاده از علف کش در پاییز منجر به کاهش تعدادی از علف ها می گردد، البته اگر پس از باران باشد. این عمل باعث بهبود توانایی در کشتن علف ها در این سیستم در بهار می گردد.
پوشش گیاهی
بذور گیاهی پوششی به صورت سنتی در زمین جهت جلوگیری از فرسایش خاک مورد استفاده قرار می گیرد اما علاوه بر جلوگیری از فرسایش خاک مفاید دیگری نیز دارند. این مزایا شامل بهبود کیفیت ساختمان خاک، حاصلخیزی خاک و جلوگیری از رشد علف هرز است.
پوشش گیاهی خانواده ی لگومینوز می تواند در حدود 50 تا 200 پوند نیتروژن در هر اکر(معادل 4045 مترمربع) تولید کند که می تواند بازده محصول را افزایش دهد و از میزان کودهای مختلف مصرفی بکاهد.
برای رسیدن به سطح نیتروژن ذخیره ای در خاک می بایست این گیاهان تا اواخر بهار بر روی زمین باقی باند که البته این حالت مشکلات بعدی را به همراه خواهد داشت.
پوشش گیاهی زمستانه‌ی سالانه در اواخر سپتامبر و اوایل اکتبر کشت می شوند که عموماً شامل غلات هستند. این گیاهان در پاییز رشد می کنند و باعث جلوگیری از فرسایش خاک در زمستان می شوند. رشد سریع در اواخر مارس و اوایل آوریل رخ می دهد که البته بستگی مستقیم به دما و رطوبت محیط دارد.
زمان‌به‌کار بردن علف‌کش‌ها جهت از‌بین بردن پوشش‌گیاهی و گیاهان سر از خاک بیرون آورده
علف کش Glyphosate معمولاً جهت از بین برن علف ها و بذور گیاهان پوشش مورد استفاده قرار می گیرد که در خاکورزی نواری اهمیت دارد. یکی از مهمترین مسائل در مبارزه با علف های هرز زمان بکار بردن مواد علف کش است. اگر زودتر از موعد مقرر از این علف کش استفاده شود ممکن است تعدادی از علوفه ی هرز کوچک بر روی زمین باقی بماند و در انتهای فصل رشد به رشد کامل خود برسند و اگر دیرتر از زمان مناسب، از این مواد استفاده شود منجر به رشد طولانی گیاهان هرز می گردد که به عنوان گیاهان پوششی کاربرد دارند. گیاهان پوششی زیاد به عنوان مانعی برای تجهیزات خاکورزی به شمار می روند.
چریدن پوشش گیاهی توسط دام
اگرچه پوشش گیاهی زمستانه یکی از منابع مهم تغذیه ای دام به شمار می رود اما تجربه نشان می دهد که فشردگی خاک زراعی که به واسطه ی حرکت دام بر روی زمین ایجاد می شود مشکلات جدی بعدی ای را بوجود می آورد که مانع انجام سیستم خاکورزی نواری می شود. فشردگی خاک باعث ایجاد حالت کلوخه ای می شود که منجر به کشت ناموزون می گردد.
حاصلخیزی در زمین های خاکورز شده توسط سیستم نواری
عملیات اولیه ی خاکورزی باید حداکثر در طول 14 روز صورت گیرد. عملیات ثانویه ی خاکورزی نواری در زمان کاشت صورت می گیرد. تجهیزات استاندارد کشت همان تجهیزات سیستم خاکورزی نواری است. اگر شما از چاقوهای کودپاش استفاده می کنید تنها نیاز است که وسیله را در درون خطوط شخم خورده قرار دهید، زیرا زمین شخم خورده نیازی به تجهیزات علامت گذاری ندارد.
توجه به مدیریت آفات
در طول 6 سال آزمایشات مقایسه ای که بین دو سیستم خاکورزی نواری و سنتی صورت گرفت مشخص گردید مقداری شیوع در تمامی زمین ها و کرت های مورد بررسی رخ داده است اما مدرک مشخصی دال بر تاثیر خاکورزی نواری بر افزایش آفات بدست نیامد.
توصیه های انتهای در استفاده از سیستم خاکورزی نواری
اگرچه خاکورزی نواری دارای مزایای بسیار زیادی است اما توصیه می گردد که قبل از انجام عملیات خاکورزی ابتدا با فردی که از سیستم خاکورزی نواری بهره گرفته است مشورت های ابتدایی صورت گیرد و از تجربه های او استفاده شود. توصیه می شود ابتدا از تجهیزات اجاره ای استفاده شود و شخم نواری در زمین های با وسعت کم صورت گیرد.

علائم کمبود ازت:
چون ازت جزء مهمی از ملکول کلروفیل را تشکیل می دهد و بدون وجود ازت حلقه های پرفینی چهار طرف ملکول کلروفیل تشکیل نخواهد شد، بنابراین اولین تظاهرات کمبود ازت ، رنگ پریدگی برگها است. برگها معمولا" رنگ روشن ، سبز مایل به زرد و زرد روشن پیدا می کنند و این به علت عدم تشکیل کلروفیل است. در اواخر رشد رنگ زرد ، قرمز و بنفش مایل به قرمز مشاهده می شود که در نتیجه تشکیل رنگ آنتوسیانین است. در کمبود ازت همچنین برگها کوچک، ساقه و شاخه ها لاغر هستند و معمولا" با زاویه کوچکی نسبت به ساقه اصلی می ایستند. شاخه های جانبی معمولا" کم تشکیل می شود. زردی رنگ برگ زیرین زودتر ظاهر می شود.
علائم کمبود فسفر:
در بعضی جهات کمبود ازت و فسفر با هم شباهت دارند. رشد قسمت هوائی و ریشه در هر دو کند یا متوقف می شود. برگها کوتاه ، باریک و نازک می شوند و رشد طولی گیاه عمودی بوده و ساقه های جانبی به ندرت ظاهر می شود. تعداد برگ و شاخه ها محدود شده و جوانه های کناری ممکن است به خواب بروند یا بمیرند. ظهور شکوفه وجوانه های برگی کم شده و بنابراین محصول دانه و میوه کم می شود.
ولی در فسفر رنگ برگها سبز تیره ، کدر مایل به آبی با ته رنگ برنزی یا بنفش است.
د رموقع کمبود فسفر رنگ میوه ها سبز و ممکن است به شدت رنگی شده باشند ، گوشت میوه نرم و شیره میوه خیلی ترش و خاصیت انباری آن ضعیف است.
علائم کمبود پتاسیم:
گیاهان مبتلا به کمبود پتاسیم معمولا" ضعیف ، کوتاه و کوچک هستند . رشد ساقه اصلی و شاخه ها متوقف گشته و فاصله میان گره ها کوتاه می شود، در صورت شدت کمبود، شاخه ها از انتها شروع به خشک شدن می کنند.
برگها در گیاه مبتلا به کمبود پتاسیم به رنگ سبز تیره مایل به خاکستری در می آیند و شفافیت خود را از دست می دهند و ممکن است رنگ پریدگی و زردی بخصوصی در بین رگبرگها مشاهده شود.
لب سوختگی برگها در گیاهان پهن برگ غالبا" به علت کمبود پتاسیم است.
علائم کمبود گوگرد: 
مهمترین علامت ، رنگ پریدگی و کوتاهی و کوچکی بوته است . ساقه های گیاهان مبتلا کوتاهتر و نازکتر از معمول است و بیشتر چوبی هستند ، سطح برگ کوچک و تعداد برگها کم می شود . تعداد و وزن میوه ها کاهش پیدا می کند.
زردی برگها ابتدا دربرگهای جوان مشاهده می شود. رنگ برگها یکنواخت و متمایل به زرد است و در موقع شدت بیماری کاملا" زرد می شود.
در هلو برگهای جوان ، زرد یا مایل به سبز هستند.برگهای پیر بدشکل و کج و معوج هستند. جوانه های انتهائی رشد نکرده و شاخه های جانبی رشد نمی کنند و برگهای روی آنها در شدت کمبود ، کمی قرمز هستند و پس از این مرحله خزان می کنند.
علائم کمبود کلسیم:
برگهای جوان نزدیک شاخه بدشکل ، چروکیده شده و نوک برگ ها به طرف بالا و حاشیه آنها به طرف بالا یا پایین لوله می شود. حاشیه برگ نامنظم و پاره پاره می شود.رشد ریشه کم و انشعابات آن محدود است.روی ریشه لکه های قهوهای یا مرده نیز مشاهده می شود.
علائم کمبود منیزیم:
در ایران علائم کمبود منیزیم را در مرکبات شمال بخصوص درخاک های شنی و در گیاهان زینتی مشاهده کرده اند.
این علائم معمولا" در اواخر فصل ظاهر می شود.ابتدا از برگهای پیر شروع شده و به تدریج به برگهای جوان تر پیشروی می کند.
یکی از علائم کلروز برگهاست.
در درختان میوه با ایجاد زردی بین رگبرگها خودش را نشان می دهد که ممکن است از حاشیه و احیاناگ از کنار رگبرگ اصلی شروع شود و به تدریج سایر نقاط برگ را نیز بپوشاند. این کلروز بعدا تبدیل به رنگ ارغوانی یا بنفش می شود.
برگ ریزان یکی دیگر از علائم کمبود است که بیشتر در درختان میوه مشاهده می شود.
علائم کمبود آهن:
این علائم بیشتر در درختان میوه دیده می شود که بصورت زردی یا کلروز است ، این زردی معمولا" در برگهای جوان دبده می شود. رنگ پریدگی معمولا" بین رگبرگها بوده و خود رگبرگها سبز باقی می مانند. در بعضی انواع مانند گلابی ، برگها اصولا" سفید رنگ می شوند.
علائم کمبود روی:
در درختان میوه ابتدا رنگ برگها کمی زرد می شود و رنگ برگهای انتهایی شاخه کمی روشن تر است.فاصله میان گره ها در انتهای شاخه های جوان کم شده و برگهایی که از این جوانه ها بیرون می آیند باریک ، نازک و روشن تا سفید هستند.این علائم در هلو آن قدر ممکن است شدید شود که تمام سرشاخه ها لخت شوند. در باغات سیب کرج نیز این علامت به خوبی مشاهده می شود، در گلابی علائم خفیف تر است . در مرکبات ، برگها کشیده و ابلقی می شوند و سرشاخه ها ممکن است خشک شوند.
خسارت عمده کمبود روی ریختن میوه های درختان دانه دار و هسته دار درطول تکامل آنهاست .
در مرکبات کمبود روی با پوست کلفت شدن و ضخیم شدن سفیده و غیر قابل فروش شدن میوه مشخص می شود.
علائم کمبود بر:
سیاه شدن جوانه های روینده و بافت های مریستمی و کم شدن رشد و فاصله میان گره ها.
وقتی این کمبود شدید شود زردی رنگ ، خشکی گل ها و بدشکلی میوه و مرگ گیاه مشاهده می شود.
در سیب، جوانه های انتهایی می میرد و بعدا" جوانه های متعددی در قسمت پایین آن می روید و شاخه ها به صورت توده ای و نازک در می آیند. میوه ها قبل از رسیدن می ریزند. گوشت میوه تلخ ، بدمزه و پوک می شود.
در مرکبات ابتدا لکه های آبگز روی برگهای جوان ظاهر می شود که بعدا" قهوه ای یا خشک می شود . رگبرگها ضخیم و شکافدار، میوه ها کوچک و چروکیده شده و ماده صمغ مانندی در داخل آنها جمع می شود و پوست میوه سخت و سفیده ضخیم می شود.
علائم کمبود منگنز 
علامت کمبود منگنز مانند علامت کمبود آهن زردی است که با کمبود آهن دارای این تفاوت است که قسمتی از حاشیه رگبرگها نیز سبز باقی می ماند. رنگ زرد در برگهای سرشاخه ها ظاهر می شود.
علائم کمبود مس: 
کمبود مس در مرکبات باعث مرگ جوانه انتهایی می شود. قبل از مرگ این قسمت جوش های کوچک ، شاداب با برگهای درشت ، شفاف و تیره از انتهای شاخه ها ظاهر می شود که پس از مدتی خشک شده و تعداد دیگری می روید. رگبرگها چروکیده و خمیده می شوند.روی میوه صمغ ترشح می شود.پوست ممکن است بترکد و صمغ از آن خارج شود.
علائم کمبود مولیبدن:
کمبود مولیبدن علائمی شبیه کمیود ازت و آهن تولید می کند و در بعضی گیاهان مانند خانواده چلیپاییان لکه های ابلقی زرد در حاشیه پیدا می شود که به تدریج به طرف رگبرگ میانی پیش می رود لکه های پیر معمولا" می خشکند. زیادی مولیبدن ممکن است باعث سمیت گیاه شود.

منبع متن: کتاب حاصلخیزی خاک تالیف علی اکبر سالاردینی

مقدمه :تولیدات باغی از 86/4 میلیون تن در سال 1362 ، به 25/11 میلیون تن در سال 1376 افزایش یافته و قرار است در برنامه های سوم و چهارم توسعه ، به دو برابر افزایش یابد . در این قسمت ، موانع مهم در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت ، شامل عوامل خاکی ، تهویه ، کیفیت آب آبیاری ، چلکود ( جایگذاری موضعی کودها ) توضیح داده می شود .
1- عوامل خاکی :
در کشور ما خاکهای آهکی گسترش بسیار چمشگیری دارند . از طرف دیگر وجود کوهستانها و کوهپایه های فراوان ، شرایط بسیار مناسبی جهت فعالیتهای باغداران پدیده آورده است ; به گونه ای که ایران از نظر تنوع محصولات باغی ، سومین کشور جهان و از نظر مقدار تولیدات باغی ، دهمین کشور جهان معرفی شده است ( اداره کل آمار و اطلاعات ، 1376) . این در حالی است که به دلیل اثرات سوء خاکهای آهکی بر جذب بهینه و مناسب عناصر ریزمغذی ، بسیاری از ارقام محصولات باغی ایران ، علائم کمبود دلیل غیر قابل دسترسی بودن این عناصر در خاک می باشد و نه به دلیل عدم وجود این عناصر در خاک . پر واضح است که غیر قابل دسترس بودن عناصر ریزمغذی به دلیل وضعیت آهکی خاک ، حضور بی کربنات قراوان در آبهای آبیاری ، مدیریت نامطلوب آبیاری و مصرف نامتعادل کود می باشد . برخی از دانشمندان ، مشکل کلروز آهن را یک اختلال فیزیولوژی می دانند که خود ناشی از حضور مقادیر قراوان آنیون بی کربنات در محیط رشد می باشد . به عبارت دیگر اگر به نحوی این مشکل برطرف شود ، گیاه خواهد توانست از ذخائر آهن موجود در اندام های خود و یا خاک ، به خوبی بهره برداری نماید . زیرا به اعتقاد آنها کمبود آهن در برگ گیاه یک کمبود مطلق نیست ، بلکه یک فیزیولوژیک می باشد . هر چند در یک سیستم مدیریت قوری و مناسب ، نباید گذاشت که علائم کمبود در درختان مشاهده شود ، بلکه لازم است با پی گیری مناسب در رابطه با تجزیه خاک و برگ ، از مقدار عناصر موجود و ضروری آنها اطلاع حاصل کرده و در صورت کمبود ، قبل از بروز علائم ظاهری این عناصر در اختیار درخت قرار داده شود ، چه همیشه پیشگیری بر درمان برتری دارد .
ایران با تولید سالانه حدود دو میلیون تن سیب ، ششمین کشور تولید کننده این محصول در جهان می باشد . این مقدار ، معادل 4% تولید جهانی می باشد . مساحت باغ های سیب ایران حدود 150 هزار هکتار می باشد که 94% آن را باغهای بارور تشکیل می دهد . در ایران تاکنون 200 رقم سیب شناسایی شده است . استانهای عمده تولید کننده سیب به ترتیب عبارتند از : آذربایجان غربی ، خراسان ، آذربایجان شرقی ، تهران و اصفهان که مجموعاً حدود 75% تولید سیب کشور را در اختیار دارند . متوسط عملکرد سیب در کشور ما حدود 14 تن در هکتار است که در مقایسه با متوسط عملکرد جهانی ( 40تن در هکتار ) بسیار کم است . قرار است با بر نامه ریزی های موجود تا سال 1386 ، این عملکرد به 35 تن در هکتار افزایش یابد .
2- اثر تهویه خاک بر جذب بهینه عناصر غذایی :
اگر تهویه خاک کافی باشد ، افزایش غلظت دی اکسید کربن در خاک مطرح نبوده و غلظت کم آنیون بی کربنات نیز چندان مشکل آفرین نمی شود . مهم ترین عوامل مدیریتی هستند که بر شدت تنش آهن اثر می گذارند . گاهی کاهش غلظت اکسیژن و یا افزایش غلظت اتیلن در خاک به عنوان عامل زردی برگ معرفی می شوند . . همه موارد فوق با بهبود تهویه خاک مرتفع می شوند . جهت بهبود تهویه ، گاهی مصرف مواد حالت دهنده خاک توصیه می گردد . مواد آلی نیز با ایجاد تخلخل درشت ، بر امکان تبادلات گازی می افزایند . گاهی مصرف مواد آلی تازه و به دنبال آن افزایش بیش از حد رطوبت خاک ، بر غلظت دی اکسید کربن و یا اتیلن افزوده و زردی برگ را تشدید می کنند .
در باره مواد آلی و اهمیت و نقش آنها در باروری خاک ، مطالعات فراوانی صورت گرفته است . با این وجود امروزه خاک های مناطق خشک و نیمه خشک ایران با مشکل کمبود مواد آلی مواجه هستند . مقدار مواد آلی موجود در خاک های کشور به جز مناطق محدودی در شمال ، از 1% نیز کمتر است ، حال آنکه مشخصه یک خاک خوب و حاصلخیز ، داشتن 5-3 درصد ماده آلی است .
دلیل کمبود منابع آب در اکثر نقاط کشور برنامه ریزی صحیح آبیاری با هدف تعیین مقدار ، زمان و روش آبیاری مناسب به منظور افزایش عملکرد ، بهبود کیفیت و افزایش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی و باغبانی امری ضروری است .
3- کاهش pH آب آبیاری و خاک و اثر آن بر جذب عناصر غذایی :
بی کربنات زیاد در آب آبیاری عامل موثر در پیدایش تنش آهن است . افزودن اسید سولفوریک به چنین آبهایی و از بین بردن بی کربنات و کاهش pH ، اثرات قابل توجهی در بهبود یا کاهش زردی برگ به جای می گذارد . آزمایشهای محلول کشت که در آن غلظت بی کربنات متعییر است و بین زردی برگ و مقدار بی کربنات همبستگی دیده می شود ، موید این نکته است . Fauer معتقد است که با اختلاط اوره و اسید سولفوریک به نسبت 51 و 49 ، علاوه بر کاهش خطرات مصرف مستقیم اسید سولفوریک ، دوام مخزن محتوی اسید نیز افزایش یافته و ازت مورد نیاز درختان میوه نیز از همین طریق تأمین می گردد .
به دنبال مصرف گوگرد و اسید سولفوریک در خاک های آهکی ، غلظت آهن در برگ کاهش می یابد ، محققین علت این تأثیر را کاهش PH شیره گیاهی و افزایش تحرک آهن در گیاه می دانند . یکی از نقش های بی کربنات ، افزایشPH شیره گیاهی و غیر موثر شدن آهن جذب شده در گیاه می باشد .
استفاده از گوگرد عنصری ( پودری شکل) به همراه کودهای آلی به شرط جایگذاری عمقی ، بسیار مفید و موثر می باشد . روی هم رفته ، مصرف موضعی گوگرد و یا اسید سولفوریک اثر بخش تر است . در موارد بسیاری کاهش اسیدتیه تمامی خاک امکان پذیر و اقتصادی نیست .
آهکی بودن اکثر خاکهای زراعی کشور و شوری بیش از حد در برخی از زمینهای موجود و از طرف دیگر وجود بی کربنات در آبهای آبیاری که از آبهای زیر زمینی تهیه می شود ، سبب افزایش PH شیره سلولی بخصوص در درختان میوه به بالاتر از هفت شده است و همانگونه که کلسترون در رگهای انسان رسوب می کند ، اکثر عناصر غذایی مثل فسفر ، آهن ، روی ، منگنز و مس تنها به دلیل بالا بودن PH شیره سلولی در تنه و شاخه های درختان میوه به صورت غیر قابل استفاده رسوب می نمایند . با اسیدی کردن شیره سلولی ، خواه از طریق مصرف اسیدسولفوریک در آب آبیاری و یا مصرف مستفیم اسیدسورفوریک در خاکها ، قابلیت استفاده از این عناصر غذایی افزایش می یابد .
- چالکود و تأثیر در تسهیل جذب عناصر غذایی :
به دلیل حضور آهک فعال در خاکهای آهکی ، زیادی بی کربنات در آبهای آبیاری ، کمی مواد آلی ، مصرف غیر صحیح ( پخش سطحی ) کود در سایه انداز درختان ، با عنایت به کمی تحرک اکثر کودهای مصرفی بخصوص کودهای فسفاته و ریز مغذیها و عدم رعایت مصرف بهینه کود و آب ، درختان میوه در کشور عمدتاً دچار انواع کمبودها هستند . بیان روش صحیح کوددهی در باغهای میوه اولویت خاصی یافته است و در رابطه با آن پژوهش های متعددی انجام پذیرفته است .
4-1- محاسن استفاده از چالکود :
-گرایش درخت در جهت ارسال و رشد ریشه ها برای رسیدن به محل چالکود و استفاده بهینه از عناصر غذایی
-چون غذای آماده شده در چالکود به دلیل مصرف کودهای آلی و کودهای سولفاته و گوگرد ، اسیدی می باشد ، تحت چنین شرایطی ، حضور یونهای بی کربنات فراوان در آب آبیاری به لحاظ ترشح فراوان یون هیدروژن در محیط چالکود مسئله ساز نبوده و بعبارت دیگر با اسیدی کردن محیط غذایی درخت ، جذب مواد غذایی با سهولت بیشتری انجام می پذیرد .
-بدلیل کمی مواد آلی و زیادی کربنات کلسیم ، خاکهای زیر کشت باغها از نفوذپذیری کمی برخوردار بوده و ریشه دوانی درختان فعال نمی باشد . با اسیدی کردن چالکود در فاصله مناسب از طوقه درخت میوه ، سرعت نفوذ ریشه های فعال افزایش یافته و غذا با سهولت بیشتری در اختیار درخت قرار می گیرد .
-در روش چالکود ، دلیل تهویه مطلوب ، ریشه ها از رشد بهتری برخوردار بوده و رنگ ریشه ها فعال ، سفید و خوش رنگ و با تراکم فراوان خواهد بود .
-در روش چالکود ، نیاز به پابیل درختان میوه که علاوه بر صرف هزینه زیاد ، بدلیل از بین بردن ریشه های فعال درخت ، زیان هایی نیز به درخت وارد می کند را کاهش می دهد .
-راندمان و کارآئی مصرف کود در روش چالکود ، بمراتب بیشتر از روش پخش سطحی کود می باشد . چون ریشه ها مستقیماً غذای مطلوب خود را تأمین می کنند و غذای سالم تا چندین سال ، بدون زحمت در اختیار درخت خواهد بود .
روش چالکود شکل خاصی از چایگذاری موضعی کودهای آلی و شیمیایی در خاک می باشد . این روش برای باغهای میوه ای طراحی شده است که دارای مشکل زرد برگی آهکی ( کمبود کلروز آهن ) باشند . ولی محاسن آن فراوان بوده و اجرای آن در هر باغی مزایایی در بر خواهد داشت .
اولین بررسی های علمی در مورد روش جایگذاری موضعی کود در خاک ، در حدود 50 سال پیش توسط محققی بنام ( دویت) انجام شد . این گونه تحقیقات طی سالیان متمتدی ادامه یافت و امروزه نیز مورد توجه پژوهشگران می باشد .
جلیگذاری موضعی ، بیشتر در مواردی موثر است که قدرت یک خاک در تثبیت عنصر غذایی موجود در یک کود زیاد باشد . در این حالت ، مقدار زیادی از کود در خاک تثبیت شده و گیاه چندان از مصرف کود بهره نمی برد . از این رو ، برای کاستن از قدرت تثبیت کنندگی خاک ، به ناچار بایستی مقدار کود مصرفی را افزایش دهیم ، ولی چنین کاری همواره امکان پذیر نیست . پس مصرف موضعی کود مورد توجه قرار می گیرد . در این حالت کود تنها با حجم محدودی از خاک مخلوط می شود . مزیت این کار این است که در چنین حجم کوچک کود داده شده ، غلظت عناصر غذایی بیشتر از موقعی که این کود با تمامی خاک مخلوط شود افزایش می یابد ، ولی نقطه ضعف این کار ، تماس محدود تر ریشه گیاهان با چنین مناطقی غنی شده می باشد . این حالت به ویژه در کودهای شیمیایی غیر متحرک در خاک صادق می باشد .
روش چالکود در باغهای میوه نیز نوع خاصی از جایگذاری موضعی کودها است . در این روش در نزدیکی ریشه درخت ، چاله هایی حفر می شود و سپس با کودهای آلی و شیمیایی پر می گردد . این روش دارای مزیت هایی خواهد بود که از آن جمله است :
-کمتر بودن قدرت تثبیت کنندگی مواد آلی چالکود در مقایسه با خاک و افزایش قابلیت جذب عناصر و کودهای شیمیایی .
-افزایش نفوذپذیری آب به داخل خاک توسط حفره های مملو از مواد آلی .
-چاله های پر شده با ماده آلی ، مکانهایی فاقد آهک و مناسب برای ریشه ها فراهک می آورد که جذب عناصر را بهبود می بخشد .
-چالکود می تواند از نرسیدن اکسیژن به ریشه گیاه بخاطر آبیاری و سنگین بودن خاک و زیاد شدن دی اکسید کربن در حضور آهک که منجر به بوجود آمدن بی کربنات می شود ، جلوگیری کند .
-از آنجا که درخت میوه گیاهی است دائمی ، هر سال ، تراکم رطشه در حوالی منطقه چالکود بیش از پیش افزایش یافته ، تماس ریشه با این منطقه غنی از کود افزایش می یابد . در نتیجه ، کارآئی مصرف کود افزایش و مقدار مصرف کود در هکتار کاهش می یابد . ضمن اینکه مشکل اصلی مصرف موضعی کود ، یعنی سطح تماس کم ریشه با مناطق غنی از کود نیز در روش چالکود وجود ندارد .
5- پیشنهاد :
وجود آهک فراوان در خاکهای آهکی ، مانعی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت باغهای میوه می باشد . علی رغم کلسیم فراوان در این خاکها ، باغهای میوه از کمبود کلسیم رنج می برند و لازم است محلول پاشی چند باره ، کلرید یا نیترات کلسیم به روی میوه ها انجام گیرد .
-علی رغم کمبود آب در ایران ، متأسفانه اکثر باغداران در مصرف آب باغها صرفه جوئی نمی کنند و از آنجا که آبیاری در اکثر این باغها به روش نادرست و بصورت کرتی( غرقابی ) است ، این عمل سبب تهویه نامطلوب در حوزه ریشه ها می گردد چه ریشه ها عمدتاً در این نوع باغها کدر و تیره رنگ می باشد ، در حالی که اگر روش آبیاری صحیح می بود ، ریشه ها به دلیل تهویه خوب ، زرد و خوش رنگ می گردید.
-زیادی بی کربنات در آبهای آبیاری ، عامل مهم دیگری در عدم جذب عناصر غذایی بخصوص فسفر و ریزمغذیها می باشد ، چه در اثر تدام مصرف این نوع آبها ،PH شیره سلولی افزایش یافته و نهایتاً این عناصر قابل استقاده نگردیده و رسوب می کنند . اسیدی کردن این نوع آبها ، یکی از راهای کاهش بی کربنات آبهای آبیاری می باشد .
-چالکود بهترین روش برای مصرف بهینه کود می باشد . با اعمال این تیمار ، مشکل تغذیه ای باغها کاهش و کیفیت میوه ها نیز بهبود یافته است .

بر اساس مطالعات به عمل آمده توسط عده اى از محققان پیش بینى شده است که به موازات رشد جمعیت در مناطق ساحلى دنیا، درصد نیتروژن موجود در آب که با ترکیبات ?س?رى حاصل از پدیده Eutrophication آمیخته است تا سال 2005 در مناطق ساحلى به بیش از دو برابر میزان کنونى ا?زایش خواهد یا?ت...بر اساس مطالعات به عمل آمده توسط عده اى از
محققان که نتایج تحقیقات شان در یکى از شماره هاى مجله «ساینس» به چاپ رسیده پیش بینى شده است به موازات رشد جمعیت در مناطق ساحلى دنیا، درصد نیتروژن موجود در آب که با ترکیبات ?س?رى حاصل از پدیده Eutrophication آمیخته است تا سال 2005 در مناطق ساحلى به بیش از دو برابر میزان کنونى ا?زایش خواهد یا?ت. «رابرت هووارث» یکى از
نویسندگان مقاله منتشر شده در « ساینس» و متخصص بیولوژى زیست محیطى در دانشگاه کرنل در ایثاکا در ایالت نیویورک در این باره مى گوید: «تعداد مناطق Hypoxic در جهان با عنایت به ا?زایش بى رویه مصر? کودهاى نیتروژنى، به ویژه طى دهه هاى 1960 و 1970 ، و سایر عوامل تأثیرگذار با ا?زایش قابل ملاحظه اى روبرو بوده است.»وى در ادامه مى ا?زاید: «حدود نیمى از کل کود نیتروژنى مورد است?اده در جهان در طول تاریخ ?قط طى15 سال گذشته به مصر? رسیده است.»اما یک خبر خوشحال کننده: به نظر مى رسد که رشد مصر? جهانى کود طى سالیان اخیر بسیار آهسته تر از رشد آن طى
چند دهه گذشته بوده باشد. مصر? کود تا سال 1990 رشد قابل ملاحظه اى داشت اما پس از ?روپاشى شوروى سابق به یکباره رو به ا?ول نهاد. در اواسط دهه 1990، رشد مصر? جهانى کود بار دیگر از سر گر?ته شد، اما روند آن بسیار کندتر از قبل بود. طى دهه 1990، میزان مصر? کودهاى نیتروژنى با ا?زایش بسیار اندک از رقم 79 میلیون به 82 میلیون تن ا?زایش
یا?ت. با این حال، به گ?ته دانشمندان، زمان نسبتاً زیادى لازم است تا تبعات من?ى رشد مصر? کود روى اکوسیستم هاى ساحلى به وضوح پدیدار شود. در جریان مطالعه سال 2002، «هووارث» و دانشمندان دیگر دریا?تند که کاهش میزان اکسیژن محلول در آب هاى ساحلى حدود 10 تا 20 سال پس از رشد مصر? کودهاى شیمیایى که عملاً در دهه 1940 آغاز شده بود مشخص شد.
به گ?ته «هووارث» این تأخیر چند ساله موجب برانگیخته شدن نگرانى هاى ?راوانى در جوامع علمى دنیا شده است زیرا مصر? جهانى کود از سال 1960 تاکنون بیش از چهار برابر ا?زایش یا?ته است.مصر? نیتروژن نیز ا?زایش یا?ته است. طبق داده هاى «مؤسسه کود» میزان مصر? کودهاى نیتروژنى در سال 1961 حدود 37 درصد مجموع کودهاى مصر?ى بود اما این
رقم با یک رشد قابل توجه تا سال 2001 به 60 درصد ا?زایش پیدا کرده است. دکتر «هووارث» در این باره مى گوید: «اگر شما نظرى اجمالى به گستره جهان و نحوه تعامل انسان ها با چرخه نیتروژن بی?کنید، به روشنى درخواهید یا?ت که مقادیر عظیمى از عنصر نیتروژن به راحتى هر چه تمام تر و به طرق گوناگون در حال تخلیه شدن به محیط زیست اطرا? ما است.» وى در ادامه مى ا?زاید: «حدود 75 درصد رشد پراکنش نیتروژن در محیط اطرا? ما از طریق مصر? کودها صورت مى گیرد.»
صنعت کود آمریکا از دهه 1960 تاکنون براى جلوگیرى از مصر? بى رویه کود و ممانعت از بروز تبعات بعدى آن تعامل سازنده اى را با کشاورزان آمریکایى برقرار کرده است. ?شار آژانس ح?اظت از محیط زیست آمریکا از دهه 1990 بدین سو نیز این صنعت را به سوى است?اده از ?ناورى هاى جدید متمایل ساخته است. تکمیل ?ناورى مکان یابى ماهواره اى بین المللى و نصب تجهیزات مرتبط با آن بر روى تراکتورها به کشاورزان آمریکایى اجازه مى دهد تا سطح کود شیمیایى مورد است?اده خود را براساس شرایط و مرغوبیت خاک زمین خود تنظیم کنند. «رینو ماداله نا» عضو «مؤسسه کود واشینگتن» در این باره مى گوید: «مصر? بیشتر کود لزوماً به تولید محصول بیشتر نخواهد انجامید و کشاورزان دریا?ته اند که براى تقلیل هزینه هاى خود باید از مصر? بى رویه کود پرهیز کنند.
حتى با وجود این، چند مرجع ذیصلاح کشاورزى در ایالات متحده اعلام کرده اند که مصر? بیش از حد نیاز کودهاى نیتروژنى و سایر انواع کودها به عنوان یک سیاست اطمینان بخش هنوز در میان کشاورزان آمریکایى منسوخ نشده است. اساس این ت?کر غلط بر این پایه استوار است که قدرى بیشتر مصر? کردن بهتر از کمتر مصر? کردن و در نتیجه مواجه شدن با احتمال
کاهش تولید است.
براى ر?ع ریشه هاى این نگرانى، «اتحادیه کشتزارهاى آمریکا» (AFT) که اساساً یک گروه غیرانت?اعى است که با هد? ح?اظت از کشتزارهاى ایالات متحده تشکیل شده، اقدام به ارائه شکل جدیدى از خدمات بیمه اى محصولات کشاورزى کرده است. این بیمه ها نوعاً به گونه اى طراحى شده اند که رغبت کشاورزان را به صر?ه جویى در مصر? کودهاى نیتروژنى برانگیزند. براساس این طرح، کشاورزان موا?قت مى کنند که میزان کود نیتروژنى مصر?ى خود را بر پایه نظر مشورتى مدیران طرح تا حد لازم تعدیل کنند. اگر محصول یک کشاورز احیاناً بر اثر پایبندى به نظریات مشورتى کارشناسان مربوطه به ارقامى پایین تر از میانگین سطح تولید خود که قاعدتاً با مصر? کود نیتروژنى بیشترى صورت مى گر?ته است ا?ت کند، در آن صورت
براى جبران خسارت آن کشاورز مبلغى به عنوان غرامت به میزان مابه الت?اوت مبالغ مربوطه به وى پرداخت خواهد شد.
به گ?ته «برایان براندت» مسئول مرکز ابداعات مربوط به ح?اظت از منابع طبیعى شرکت AFT تاکنون 27 طرح آزمایشى از این دست در ایالت هاى مینه سوتا، ویسکانسین، اوهایو و ایلینویز به مورد اجرا گذاشته شده است. ظر? 3 سال، اجراى این طرح موجب کاهش 24 درصدى در مصر? کودهاى نیتروژنى در میان کشاورزان ایالت هاى نام برده شده است. ?قط تعداد بسیار معدودى از کشاورزان با کاهش محصول مواجه شدند که آنها نیز طبق وعده هاى داده شده غرامت خود را که حدود 6 دلار به ازاى هر جریب زمین بوده دریا?ت کردند.
•سرمایه گذارى علمى اقتصادى براى کاهش مصر? کود
«بورلى هال» کشاورزى است که 2100 جریب زمین در شمال اوربانا در ایالت اهایو در اختیار دارد. وى اکنون مو?ق شده است از حدود 35 پاوند (16 کیلوگرم) نیتروژن کمتر به ازاى هر جریب زمین ذرت خود است?اده کند که این امر نمایانگر یک کاهش بیش از بیست درصدى است. این کاهش در مصر? کود باعث صر?ه جویى قابل ملاحظه اى در هزینه هاى «هال» شده است. و یک بار، زمانى که محصول او بر اثر اجراى توصیه هاى کارشناسان تا حد بسیار اندکى از متوسط کشت پیشین او کمتر شد، 900 دلار غرامت به او تعلق گر?ت. اما شور و اشتیاق «هال» براى اجراى این برنامه بسیار عمیق تر از بهره هاى اقتصادى آن بود.
وى در این باره مى گوید: «ما نهرهایى ایجاد کرده ایم که سراسر زمین هاى مان را سیراب مى کنند. ما در مجاورت همین نهرها زندگى مى کنیم و آب مى نوشیم. بنابراین، اگر من از کود اضا?ى براى بازدهى بیشتر محصولاتم (به ?رض محال) است?اده کنم در آن صورت شاهد آسیب وارد آمدن بیشتر به محیط زیست اطرا? خود و خانواده ام خواهم شد. ما به خوبى آموخته ایم که از هر وسیله ممکن براى ممانعت از بروز یک چنین رخداد تأس? بارى است?اده کنیم.»ایده است?اده از ?ناورى هاى پیشر?ته و جدید نیز در پیشبرد این قبیل برنامه ها و کاستن از میزان مصر? کودهاى نیتروژنى مؤثر توانست بود. شرکت Arcadia Biosciences در دیویس در ایالت کالی?رنیا هم اکنون مشغول تحقیق بر روى طرح هایى با هد? کاستن از میزان مصر? کودهاى نیتروژنى در زمینه تولید ذرت و سایر محصولات گیاهى است؛ طرحى که قرار است رکورد جدیدى را در زمینه صر?ه جویى در مصر? این قبیل کودها از خود برجاى گذارد. به عنوان مثال، بهره گیرى از دانش مهندسى ژنتیک براى پرورش کانولا (Canola) با است?اده از یک ژن نادر اصلاح شده در چارچوب همین طرح ها مى گنجد. براساس این طرح قرار است ریشه گیاهان از قدرت بیشترى براى جذب نیتروژن از خاک برخوردار شوند. «اریک رى» رئیس Arcadia در این باره مى گوید: «ما با مصر? کمتر از نیمى از کود نیتروژنى مورد است?اده در کشت هاى قبلى مو?ق شده ایم محصول یکسانى را به لحاظ کمیت در مقایسه با گذشته تولید کنیم.»Arcadia سه سال پیاپى کشت آزمایشى را تحت نظارت مستقیم وزارت کشاورزى آمریکا پشت سر گذاشته است.
اما به گ?ته «رى»، نخستین محصول برداشتى کانولا و دانه هاى برنج این طرح تا سال 2008 یا2009 آماده ورود به بازار نخواهد شد. «رى» دغدغه هاى موجود در زمینه برخى معایب مهندسى ژنتیک را محترم مى شمارد و تلاش بیشتر براى ر?ع آنها را ضرورى مى داند اما کاهش مصر? کود و به تبع آن کاهش هزینه هاى مصر?ى کشاورزان را از جمله محاسنى برمى شمارد که مى توان در سایه بهره گیرى صحیح از علوم جدید از قبیل دانش مهندسى ژنتیک به آنها دسترسى پیدا کرد. «رى» در پایان مى ا?زاید: «بنابراین محیط زیست اطرا? ما در سایه تلاش و همت همه کشاورزانى که انگیزه هاى سودمند تجارى را همواره به عنوان یک محرک قوى در ذهن خویش مى پرورانند قابل اصلاح و بهبود است

نوشته شده توسط مارک کلیتون- ترجمه ?رخ حاتم زاده

خاک ژله ای محصولی جدید و زیبا که جایگزین مناسبیبرای خاک بوده و زیبایی وصف ناپذیری به گلدان ها خواهد داد .
به دلیل تقاضای دوستان کمی در مورد خاک ژله ای که توسط باغبانی علمی عرضه می گردد توضیح می دهم .
خاک ژله ای یک نوع پلیمر می باشد که رطوبت را به سرعت جذب کرده و به تدریج در اختیار گیاه قرار می دهد . خاک ژله ای کاملا غیر سمی هست ولی خوردن آن توصیه نمی گردد و رنگهای متنوعی دارد که حتی در مقابل نور خورشید کاملا ثابت می باشد . این خاک های ژله ای برای مدت 7 سال ماندگاری دارند . بایستی توجه داشت که خاک ژله ای پس از جذب آب بین 40 تا 80 برابر حجم اولیه اش افزایش حجم خواهد داشت و به دو صورت کلی می باشد پودری و مکعبی ( لاستیکی ) که نوع پودری آن پس از ریخته شدن در آب شروع به افزایش حجم می کند ولی برای رسیدن به حداکثر حجم خود نیاز به چند
ساعتی زمان دارد اما نوع مکعبی آن بایستی حداقل مدت 8 ساعتی را در آب باشد تا به حداکثر حجم خود دست یابد .
بر روی خاک های ژله ای می توان بذر را نیز سبز کرد ( درست مانندسبزه شب عید ) و البته مهمترین استفاده آن در تزئین گلدان های منزل و دفاتر کار هست که پس از حجیم شدن می توانید گیاه ریشه دار شده را به خوبی شسته تا خاک و گل اطراف ریشه شسته شود و سپس گیاه خود را به ظرف بلوری که حاوی خاک های ژله ای هست منتقل نمایید .
در خاک ژله ای اکثر گیاهان را می توان کشت نمود . که در زیر نمونه هایی را که بیشتر استفاده می شوند و آزمایش خود را پس داده اند برایتان نام می برم: گندمی ، سانسوریا ، نخل مرداب ، دیفن باخیا ، سین گینیوم ، آکلونما ، لیلیوم ،
شاهپسند ، پاپیتال ، پتوس ، انواع پیچ ، یوکا و ...
مزایای استفاده از خاک ژله ای
خاک
گلدان علاوه بر اینکه به آبیاری مستمر نیاز دارد ، سبب ورود موجودات موذی مانندانواع سوسک ها و پشه ها به فضای منزل می گردد و سبب الودگی هایی به دلیل استفاده ازکودهای دامی و گیاهی نیز می گردد . علاوه بر آن هر ساله هنگام تعویض گلدان بامشکلات زیادی روبرو خواهیم بود . در حالی که استفاده از خاک ژله ای علاوه بر آنکه نیاز گیاه را به آبیاری برطرف می کند و شما با خیال راحت می توانید به مسافرت رفته و یا به کارهای دیگر خود رسیدگی کنید زیبایی وصف ناپذیری نیز به دکوراسیون منزل ومحل کار شما خواهد بخشید و در ضمن مشکل آلودگی و همچنین موجودات موذی را برطرف میکند .
روش استفاده از خاک ژله ای
ابتداخاک ژله ای را در ظرفی ریخته و به آن آب اضافه می کنید ، حالا کمی صبر کنید تا خاک ژله ای شروع به حجیم شدن کند . این زمان برای خاک ژله ای پودری تا چند ساعت و برای خاک ژله ای مکعبی تا 10 ساعت ممکن است طول بکشد . حال می توانید به دلخواه خود خاک های ژله ای حجیم شده را در ظرف بلورین ریخته و سپس گیاه خود را در آن قرار دهید .- خاک
زله ای با رنگ های مختلف را می توان بر روی هم قرار داد و از آنجا که رنگ خاک ژله ای ثابت است این رنگها به صورت کاملا مجزا از یکدیگر خواهند بود .
- خاک
ژله ای را می توان در ظرفی جداگانه آماده ساخت و هم اینکه در همان گلدان اصلی اقدام به آمادهخ سازی خاک ژله ای کرد .
- درخاک ژله ای می توانید به جای گل های آپارتمانی ریشه دار شده از گل های شاخه بریده وهمچنین گل های مصنوعی نیز استفاده نمود . 

رژیم رطوبتی اریدیک رژیم رطوبتی خیلی خشک دارای رژیم رطوبتی اریدیک می باشند (Arius واژه لاتین و به معنای خشک می باشد torric هم برای همین رژیم رطوبتی بکار می رود و معنی آن خشک و گرم است).در این رژیم رطوبتی بخش کنترل رطوبتی خاک در اکثر سالها به مدت بیش از نیمی از فصل رو یش گیاه خشک بوده و هرگز به مدت 90 روز
متوالی در فصل رشد دارای رطوبت فابل استفاده (پتانسیل ماتریک کمتر از 15-بار)نمی باشد.
خاکهایی که معمولا در صحاری یا مناطق خشک قرار گرفته و پوشش نباتی آنها از نوع بوته های پراکنده و کاکتوس ها می باشد. بر روی هم کشت و کار در این نقاط بدون آبیاری غیر ممکن است .
بارندگی در اغلب ماهها و بویژه در ماههای تابستان بسیار کم است، در عوض مقدار تعرق و تبخیر پتانسیل (PE)در فصل تابستان خیلی بالا می باشد. در نتیجه مقدار ذخیره رطوبتی بسار کم است که آن هم در اواخر تابستان یا اوایل بهار به سرعت مصرف گردیده و گیاه به مدت طولانی در دوران رشد با عدم وجود رطوبت در خاک مواجه میگردد.البته بسیاری از گیاهان بومی این مناطق می توانند بدون خسارت فراوان، خشکی های خیلی بالا را تحمل کنند.مصرف اصلی این گونه اراضی مرتع می باشد و در صورت کشاورزی حتما باید با آبیاری توام باشد.

هوادیدگی شیمیایی در این خاکها کم و محدود به دوران کوتاه طبیعی است. پدیده آبشویی مواد نیز یا اصطلاحا صورت نمیگیرد یا مقدارش کم و ناچیز است .در نتیجه املاح محلول در عمقی از خاک تجمع پیدا میکنند که در واقع معرف عمقی متوسط نفوذ آب می باشد.
بعی از خاکها ئی که در مناطق نیمه مرطوب واقعند دارای این رژیم رطوبتی هستند. این خاکها یا دارای ضریب نفوذپذیری کم هستند و یا عمق خاک در آنها کم و در زیر سنگ مادر قرار دارند.

رژیم رطوبتی یودیک
کلمه یودیک به معنای مرطوب است (لغت Udusواژه لاتین و به معنی مرطوب است ) خاکهای که دارای این رژیم رطوبتی می باشند، بخش کنترل رطوبتی آنها در اکثر سالها مرطوب است و هیچ قسمت از آن به مدت 90 روز تجمعی خشک نمی باشد . این رژیم رطوبتی در خاکهای مناطق مرطوب که توزیع بارندگی در آنها منظم است دیده می شود. در این گونه مناطق میزان بارندگی تابستان به اضافه رطوبت ذخیره شده در خاک مساوی یا بیش از مقدار تعریق و تبخیر می باشد.
در صورتی که مقدار بارندگی در تمام ماههای سال بیش از مقدار تعریق و تبخیر باشد رژیم رطوبتی را رژیم
پرودیک می گویند.
نوع پوشش گیاهی در این گونه نقاط از نوع درختان جنگلی و علوفه های بلند است.
در مناطقی که این رژیم رطوبتی وجود دارد همواره مقداری آب به صورت اضافی وجود دارد که صرف خاکشوئی خاک می گردد.
در این رژیم رطوبتی احتمال وقوع دوره های خشک و کوتاه وجود دارد لکن متداول نیست.
آبیاری در این نقاط طبعا غیر ضروری بوده و از این خاکها برای مصارف خاص ، کشت های مخصوص و کنترل جنگل ها استفاده میگردد.

در آمریکا از سواحل شرقی تا غربی در مینسوتا،آیووا، میسوری، درکانزاز و لوئیزیانا این رژیم رطوبتی مشاهده میگردد.

رژیم رطوبتی یوستیک (لغتUsticواژه لاتین و به معنای سوختن و دلالت بر خشکی می کند) حد واسط رژیم رطوبتی اریدیک و یودیک است.در این رژیم محدودیت رطوبت وجود داشته لکن در دورانی که سایر شرایط رویش گیاه مساعد است مقادیر قابل توجهی آب قابل استفاده در خاک وجود دارد .بنابراین در مقایسه با رژیم رطوبتی اریدیک مقدار ذخیره رطوبتی خاک در پاییز و بهار و همچنین مقدار بارندگی تابستانه آن بمراتب بیشتر است بنابراین کمبود رطوبتی در این خاک خیلی کمتر از رژیم اریدیک ولی خیلی بیشتر از رژیم یودیک است
در گریپ پین آمریکا این رژیم رطوبتی متداول بوده و در نتیجه کشت گندم در زمستان ،بهارو اوایل پاییز در غالب سالها بدون آبیاری امکان پذیر است و مقادیر کافی رطوبت در خاک وجود دارد.
در هر حال با توجه به احتمال خشکسالی و با در نظر گرفتن خصوصیات سورگم منجمله مقاوم بودن آن در فصل کم آبی و برگشت به حالت عادی در صورت رفع کم آبی ،سورگم از کشت های عمده در این مناطق می باشد.
در صورت کشت ذرت حتما می باید آبیاری انجام گیرد به طور کلی کشت گندم و سورگم که از زراعتهای مناطق خشک می باشد و همچنین استفاده از اراضی برای مرتع در این گونه بسار متداول است .
در این رژیم آب مازاد برای آبشویی وجود نداشته یا مقدار آن بسیار کم می باشد بنابراین آبشوئی در خاک صورت نمیگیرد.
پوشش نباتی بومی در این گونه مناطق از نوع علوفه های کوتاه و بلند است . در بساری از مناطق آسیا که اقلیم مونسون برقرار است، رژیم رطوبتی خاک یوستیک می باشد.



رژیم رطوبتی زریک (لغتXerosواژه یونانی و به معنای خشک می باشد) در خاکهای با اقلیم ودیترانه ای وجود دارد در این مناطق زمستانها سرد و مرطوب و تابستانها گرم و خشک می باشد.بنابراین بارندگی در فصول سرد که تعریق و تبخیر حداقل می باشد صورت می گیرد و در نتیجه آب باران صرف هوادیدگی و آبشوئی مواد میگردد.در این رژیم رطوبتی احتمالا آب مازاد بر ذخیره وجود داشته و گاهی هم منجر به آبشوئی میگردد.
در این رژیم رطوبتی احتمالا آب آب مازاد بر ذخیره وجود داشته و گاهی هم منجر به آبشوئی می گردد.
گیاهان زمستانه و مراتع در فصل زمستان به مقدار کافی آب در اختیار داشته و اراضی کاملا سبز می باشد ولی در فصل تابستان کمبود رطوبتی به مدت طولانی ادامه دارد و در نتیجه تپه های سبز و خرم به رنگ قهواه ای در می آیند.
در آمریکا منطقه central vally در کالیفرنیا دارای این رژیم رطوبتی است که از برای کشت انواع مختلفی از گیاهان از قبیل درختان انگو،میوه فندق،سبزیها و گیاهانزراعی دیگر استفاده می گردد.در واشنگتن و ارگن مناطقی که دارای این رژیم رطوبتی هستند اختصاص به کشت گندم زمستانه دارند.

درون خاک و روی گیاهان موجودات ریزی وجود دارند که وقتی تعداد انها به اندازه کافی باشد موجب تصفیه خاک میشوند و برای بدن انسان نیز بسیار مفیدند.در گذشته که مردم از مواد ضدعفونی کننده استفاده نمیکردند این موجودات ریز زنده مانده و وارد بدن انها میشدند اما در طی 50 سال گذشته که انسان از سموم علف کش و حشره کش برای استرلیزه کردن خاک و غذاها استفاده میکند تمام موجودات ریز چه خوب و چه بد از بین می برد.
زندگی مدرن و پیامدهای ان مانند وجود انواع انتی بیوتیک ها-ابهای کلر زده-موادشیمیایی کشاورزی-الودگی های مختلف و رزیم غذایی نا مناسب باعث از بین رفتن بسیاری از این میکروارگانیسم ها در بدن ما شده است.
بعضی از محققان معتقدند که علت انواع بیماری ها در دنیای امروز جدایی جامعه از خاک و موجودات ریز درون ان می باشد.انها میکروارگانیسم های درون خاک را راه حلی برای بسیاری از بیماری های امروزی می دانند.این میکروارگانیسمها وقتی وارد بدن می شوند سیستم ایمنی بدن را تحریک می کنند و در نتیجه هرگاه لازم باشد سیستم ایمنی توانایی ایجاد سلولهای دفاعی لازم را خواهد داشت و در واقع انها بدن را در برابر بسیاری از بیماری ها واکسینه می کنند.وقتی کودکان با خاک و گل بازی می کنند و دستشان را به دهان می برند بدن انها با ویروس ها- باکتری ها و میکروارگانیسم های متفاوتی مواجه می شود و در نتیجه سیستم ایمنی انها رشد میکند. اگر بدن بامیکروب های درون خاک مواجه نشود سلولهای ایمنی پر کاری پیدا کرده و عکسالعمل بیش از حد لاز م نشان می دهند.
در 50 سال گذشته در نتیجه فراهم کردن محیطی کاملا استرلیزه اکثر کودکان به اندازه کافی با میکروارگانیسم های درون خاک در ارتباط نبوده اند و در نتیجه نسل امروز دارای سیستم ایمنی توانمندی نیستند.بسیاری
از بیماری های رایج امروزی مانند حساسیت ها- ناراحتی های روده ای مزمن و...ناشی از اختلالات سیستم ایمنی هستند.
در حالت عادی در معده 85%باکتری های مفید و 15% وجود دارد.اما امروزه این نسبت در اکثر افراد بر عکس شده است.مصرف مداوم انتی بیوتیک های شیمیایی-قرص های جلو گیری و دارو های استروئیدی تعادل بین باکتری های مضر و مفید دستگاه گوارش را بر هم میزنند.باکتری های مضر که اسیبی از این داروها نمی بینند تکثیر شده و فضای داخل لوله گوارش را اشغال می کنند و موجب بروز اختلالات گوارشی می شوند.
نقل از ما هنامه باغدار

روانگرایی خاک (Liquefaction) پدیده ای است که بدلیل کاهش سختی و مقاومت خاک در اثر وارد آمدن نیروی زلزله یا یک بارگذاری سریع صورت می گیرد. روانگرایی خاک و پدیده های مرتبط با آن در زلزله های سالیان گذشته صدمات زیادی را در سراسر جهان وارد کرده اند.

روانگرایی فقط در خاکهای اشباع صورت می گیرد. آب موجود بین ذرات خاک فشاری را به ذرات خاک وارد می کند که این فشار سبب می شود ذرات خاک بطور محکم بهم فشرده شوند. پیش از زلزله فشار آب نسبتآ کم است اما با وقوع لرزش زلزله فشار آب افزایش یافته بطوریکه ذرات خاک به سرعت در کنار هم شروع به حرکت می کنند. هرچند اغلب لرزش زمین سبب افزایش فشار آب منفذی می گردد اما فعالیت های مرتبط ساختمانی همانند انفجار یا آبگیری مخازن و بطور کلی تغییر در تنش ارتجاعی زمین از طریق بارگذاری و باربرداری نیز می تواند سبب روانگرایی در خاک گردد. با وقوع روانگرایی مقاومت خاک کاهش یافته و توانایی خاک زیر پی برای حفظ پایداری ساختمانها و پلها از بین می رود.
همچنین خاک روان شده پشت دیوارهای حایل می تواند سبب نشست و تخریب دیوار حایل گردد. چنانچه افزایش فشار آب منفذی در پشت سدها نیز میتواند سبب زمین لغزه و شکستن سدها گردد. روانگرایی خاک در بسیاری از زلزله های سالیان گذشته مشاهده شده است. به عنوان نمونه می توان به زلزله های آلاسکا (Alaska,USA,1964)، نیگاتا (Niigata,Japan,1964)، لوماپرییتا (Loma Prieta,USA,1989) و کوبه (Kobe,Japan,1995) اشاره کرد.

بدلیل اینکه روانگرایی فقط در خاکهای اشباع صورت می گیرد این پدیده معمولاً در مناطق نزدیک آب همانند رودخانه ها،دریاچه ها،خلیج ها و اقیانوسها اثرات تخریبی بیشتری دارد. اثرات این پدیده عمده این در مناطق نزدیک آب شامل لغزش عمده خاک به سمت ساحل و فرونشست آن همانند دریاچه مرسید(Lake Merced) در 1957 و یا حرکت زمین و ایجاد ترک در ساحل دریا در اثر تنش اضافی همانند رودخانه موتاگوا (Motagua River) در زلزله 1976 گواتمالا می شود. صدمه به دیوارهای نگهدارنده بنادر و باراندازها با ایجاد فشار به خاک پشت آنها و هل دادن آن به سمت آب از دیگر صدماتی است که روانگرای در مناطق نزدیک سواحل ایجاد می کند بطوریکه در زلزله 1995 کوبه ژاپن روانگرایی خاک صدمه اصلی را به امکانات و تجهیزات بندر کوبه وارد کرد.